Co weet sinds gisteren het antwoord toen hij hoge, piepende en tegelijk heel suggestieve geluiden hoorde uit een tuin in een Romeinse buitenwijk. De bronstige klanken bleken afkomstig van twee schildpadjes die heel langzaam aan het werk waren om te voorkomen dat de soort uitsterft.
En dat is niet makkelijk als je een rond schild hebt... Wat hij ook probeerde, hij gleed er elke keer weer vanaf. Zeker toen het begon te regenen werd de situatie hopeloos. Maar met de trage onverzettelijkheid die schildpadden eigen is bleven ze stug volhouden, ongetwijfeld lang nadat Co een schuilplek voor de regen had opgezocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten