Romeinse wijsheden (LXXXVIII)

Festina lente

Haast je langzaam

(Haastige spoed is zelden goed)

(Motto van Augustus)

Bijna heilig

Officieel is hij het nog niet, maar alles in Rome wijst er op dat de vorige paus, Johannes Paulus II, binnen niet al te lange tijd heilig zal worden verklaard. De benodigde ceremonies zijn al gestart. En overal in Rome zijn de signalen te zien dat het niet lang meer gaat duren. In de kerk San Sebastiano aan de Via Appia hangt hij al als een echte heilige aan de muur, samen met de reeds zalig verklaarde Moeder Theresa.

En in een andere kerk, de San Rocco, hangt hij ook. Samen met zijn voorganger Paulus VI blijmoedig bezig om de Heilige Maagd te aanbidden.

Geen wonder dat de souvenirhandelaren in Rome al grif inspelen op de heilige-in-spé. Beeldjes met de vorige paus zijn ruim voorhanden. En het aantal posters, kaarten en andere parafernalia van wijlen Karol Wojtyla overtreft ruim dat van de huidige paus.

Geen wonder dat er alvast levensgrote beelden in de verkoop worden gedaan. De Romeinse heiligenhandelaren verwachten natuurlijk een stormloop als de knoop eenmaal is doorgehakt door het Vaticaan.

Romeinse wijsheden (LXXXVII)

Manus manum lavat

De ene hand wast de andere

(een gunst voor een gunst)

(Petronius, Satyricon 45)

Brrrrrr...

Brrr.... 't is koud in ons Kikkerlandje.
Maar wat een heerlijk mooie plaatjes levert dat op.

Afscheidsdrankje in Tricolore

Het zit er bijna op: eind deze week gaat Co terug naar Olanda, na drie maanden in Rome. Hij kan niet wachten om Ka weer te zien en heeft heel veel zin om in om aan de RUniversiteit te beginnen. Maar vertrekken betekent ook afscheid nemen van mensen die hem dierbaar geworden zijn in Rome. Vandaar dat Co met Marike en Puck gisteravond een afscheidsdrankje heeft genomen, in de Italiaanse kleuren natuurlijk.

Romeinse wijsheden (LXXXVI)

Mens regnum bona possidet

Wie een goed hart heeft, bezit een koninkrijk

(Seneca, Thyestes 380)

Koekstads winterstilleven...

Sinds Co begin deze week hoorde dat er sneeuw op komst was werd het steeds aantrekkelijker om naar huis te gaan. Vanochtend was het dan zo ver. De eerste winterbijtjes zijn nu ook in Koekstad gevallen en dat leverde dit feeërieke plaatje op. Een echt Koekstads wintertafereeltje, want in Koekstad komt Sint dan misschien pas volgend weekend aan, maar met het wegknallen van kwade geesten kan je niet vroeg genoeg beginnen.

Hi hi, Co gaat het wel winnen van de Sint :-)

ZAP'per van het jaar

De Deventer Schoon Familie heeft een fantastische kandidaat voor de titel ZwerfAfvalPakker van het jaar.

Ze is ruim 80 jaar en zet zich nog volop in voor het schoonhouden van de stad. De Deventer Schoon Familie nomineerde haar (naast nog vier andere schoonfamilieleden) bij Nederland Schoon voor de titel ZAP’per (ZwerfAfvalPakker) van het jaar. Nederland Schoon koos mevrouw Greet Rothuizen op haar beurt als een van de 15 genomineerden voor de titel!

Deze superkranige Koekstadse Dame verdient Zap'per van het jaar te worden. Ka van Co heeft al gestemd. Co gaat (vast) op locatie stemmen... Ka kent mensen uit Haarlem en Heemstede die mevrouw ook top vinden. Stemmen dus op onderstaande link

http://zapawards.aride.nl/Stemmen.aspx?id=872

Met dank aan Monica: http://monicasmening.blogspot.com/

Romeinse wijsheden (LXXXV)

Ab imo pectore

Vanuit het diepst van het hart

(Julius Caesar)

Op de foto met Bes

Gezien in het Museo Barracco in Rome: Kaco's favoriete godheid: het godje Bes uit Egypte.

Romeinse wijsheden (LXXXIV)

Frustra laborat, qui omnibus placere studet

Wie allen tracht te behagen, doet tevergeefse moeite

Co moet wat opbiechten

Co heeft wat op te biechten. Hij heeft gezondigd tijdens kerkbezoek.

Vanmorgen zag hij in een biechtstoel deze stola hangen, waarschijnlijk door meneer pastoor klaar gehangen voor het geval er een spoedeisend biechtje langskwam.

Het was sterker dan hemzelf: Co moest en zou even proberen hoe zo'n stola zit. Het is natuurlijk fout, maar het zat best goed. En het zag er ook best overtuigend uit: er is beslist een goede dorpspastoor verloren gegaan door Co's keuze voor een niet-celibataire levenswijze.

Gelukkig was Co niet de enige die de fout in ging: ook Marike wilde de stola even omslaan. Maar die had dan ook vroeger een heeroom waar ze ook altijd de kazuifels aan mocht passen. Want dat was een praktisch zielenherder, volgens wie het geloof niet afhing van een lapje stof...

Romeinse wijsheden (LXXXIII)

Hora ruit, tempus fluit

Het uur snelt voort, de tijd vergaat

Last minute moderne kunst

Hoewel hij het vanuit zijn kamerraam kan zien liggen en Ka het allang heeft bezocht, was Co er na drie maanden Rome nog steeds niet geweest: de Galleria Nazionale d'Arte Moderna. Ondanks zijn voorkeur voor de Romeinse oudheid knaagde dat toch een beetje. Een bezoek uit Deventer van Beuk en Jol was een goede aanleiding om hierin verandering te brengen, voordat Co weer naar huis gaat.

De Galleria Nazionale is een statig oud museum, vol met mierzoete en vaak kitscherige negentiende eeuwse Italiaanse romantiek...
... erfenissen uit voorbije (politieke) tijden .... ... maar gelukkig ook boeiende werken uit de laatste vijftig jaar, met uiteraard veel aandacht voor het werk van Italiaanse kunstenaars zodat er voor Co, Beuk en Jol veel nieuws te zien was. Een minpuntje was een experiment met 'geluidservaringen' bij kunst, waardoor horen en zien je in sommige zalen verging. Niet geslaagd, zeker niet toen aan het einde bleek dat het eigenlijk een ordinaire verkoopshow was van een audioboer.
Maar, al met al, een scala aan positieve kunstervaringen die uiteraard met een goed glas weggespoeld diende te worden.

Romeinse wijsheden (LXXXII)

Nemo sine vitio est

Niemand is zonder fouten

(Seneca Maior)

Op expeditie in een piramide

Misschien een onverwacht begin van een blogje vanuit Rome, maar echt waar: Co is vandaag in een piramide geweest. Geen Egyptische piramide, maar de Romeinse piramide van Cestius. Marike wilde voor haar archeologische onderzoek graag een keer in dit bijzondere bouwwerk kijken en Co wist zich mee naar binnen te wurmen als onderzoeksassistent. Dit blogje is dan ook een coproductie, met foto's van Marike en Co. De fraaie piramidefoto hierboven is van Marike.
Dat er een piramide is in Rome is geen geheim. Er is zelfs een metrostation genoemd naar de dertig meter hoge kolos, die opvallend gelegen is aan de drukke Piazzale Ostiense. Maar een bezoekje brengen aan de piramide is normaal niet mogelijk. Pas na twee maanden wachten kreeg Marike toestemming om het gebouw van binnen te bekijken. Na lang wachten bij een klein poortje dook vanuit het niets een custode op, die het tweekoppige onderzoeksteam vanuit de drukke buitenwereld meevoerde naar een verstild pleintje, waar de ingang van de piramide is (alle foto's zijn aanklikbaar om ze groter te maken).

Co and Marike and the secret of the Roman pyramid had ook een goede titel voor deze blog kunnen zijn, want vanaf dat moment kreeg deze trip echt de beleving van een avonturenroman. Zoals het in avonturenfilms gaat, moest er eerst door een donkere gang geklauterd worden om uiteindelijk in de verlichte grafkelder uit te komen. Deze was mooi versierd met muurschilderingen vol engelachtige figuren en bloemranken, die er na ruim 2000 jaar nog erg goed uitzagen. Ook was er graffiti in de tombe, aangebracht door bezoekers in de zeventiende eeuw.

Om het Indiana Co-gevoel helemaal af te maken, was er ook nog een echte schatroverstunnel in de piramide! Deze tunnel is vermoedelijk al in de middeleeuwen gemaakt om de grafkamer leeg te kunnen stelen. Het onderzoeksteam heeft uiteraard ook deze tunnel beklommen. Het uithakken ervan moet een heidens karwei zijn geweest, want de piramide bestaat uit massief en keihard Romeins beton, niet uit mudbricks of kalksteen zoals in Egypte. Ondanks zijn vorm is de piramide van Cestius namelijk een typisch Romeins gebouw, rond 15 voor Christus van Romeinse materialen gemaakt als graftombe voor een Romeinse senator.

Na de tocht door de piramide bezochten Marike en Co de Cimetero Acattolico, omdat van hieruit een goed overzicht te krijgen is van de piramide en omliggende bouwresten. Uiteraard is deze gelegenheid meteen aangegrepen om een bezoek te brengen aan de beroemdste 'bewoners' van de begraafplaats, de Engelse romantische dichters Keats en Shelley. Daarnaast kon Co het niet laten om eer te bewijzen aan Karl Julius Beloch, de man die er veel aan bij heeft gedragen dat Co de afgelopen drie maanden in Rome mocht doorbrengen. Niet gek, voor iemand die al tachtig jaar dood is.

Ook buiten de beroemdheden om is de niet-katholieke begraafplaats zeer de moeite waard en erg fotogeniek. Het staat vol met engelen en andere vormen van versteend en verbronsd verdriet. De begraafplaats is ook nog steeds in gebruik, zo blijkt uit de niet-katholieke, maar verder o zo Italiaanse ode aan een hoogbejaarde Mama door haar zonen. Kijk voor meer foto's van de begraafplaats op de blog van Harmjob. Een kleine verrassing was dat er achter nog een tweede begraafplaats ligt: de British War Cemetary in Rome, met zijn grasveld en rechte rijen stenen een volslagen tegenstelling met de Victoriaanse wirwar van de Cimetero Acattolico.

Een 2000 jaar oude terril van aardewerk

Bij de uitgang van de Cimitero Acattolico zag Co plots een bekend silhouet. De kale heuvel op een plek zonder hoogteverschil, het kruis bovenop, de rommelige industriële bouwsels er om heen: onmiskenbaar een terril. Maar in Rome zijn geen kolenmijnen en de heuvel is niet zwart... Wat kon het zijn? Indachtig de goede ervaringen met eerdere terrils besloot Co een kijkje te gaan nemen. Hij kwam er al snel achter dat dit de oudst bewaarde vuilnisbelt van Rome is: de Monte Testaccio. Een heuvel van meer dan 35 meter hoog die volledig bestaat uit de scherven van miljoenen en miljoenen amforae die daar 1700 tot 2000 jaar geleden is gestort, tijdens de hoogtijdagen van het oude Rome.Op de heuvel zelf kon Co helaas niet komen: rondom zijn er huizen tegenaan gebouwd en de enige toegang zat stevig op slot. Maar ook een ommetje er om heen was een fascinerend gebeuren. Ondanks zijn hoge ouderdom lijkt de schervenberg van dichtbij nog steeds op terrils in België en Duitsland. Hetzelfde schurftige-honden-uiterlijk van armoedige boompjes en struiken die wanhopig in leven proberen te blijven op het menselijke afval. Hetzelfde soort armoedige buurtjes rondom de aardverschuivingsgevoelige heuvel. Maar aan de andere kant ook totaal anders; een oranje ondergrond die alleen maar bestaat uit scherven en nog eens scherven, ooit stuk voor stuk amfora die met zorg gemaakt waren door nijvere ambachtslieden in alle hoeken van het Romeinse rijk. De Monte Testaccio is niet alleen een afvalheuvel, het is ook één van de grootste grotendeels ontongonnen archeologische vindplaatsen ter wereld.

Een afvalheuvel annex archeologische vindplaats met een hele eigen schoonheid, zeker als na een kort buitje opeens de zon doorbreekt en de schervenberg in een oranje gloed wordt gezet.

Romeinse wijsheden (LXXXI)

Gaudeamus igitur, (iuvenus dum sumus)

Laat ons dan vrolijk wezen, (zolang we jong zijn)

(Begin van oud studentenlied)

Happy end in de keuken

Kijk eens wat een blijde gezichten in de keuken van het instituut. Eindelijk hangt hij: de nieuwe afzuigkap. Begin september, bij de aankomst van Co in Rome was al aangekondigd dat de verbouwing van de keuken bijna klaar was...., alleen de afzuigkap moest nog opgehangen worden. En vandaag, twee maanden, twee weken en vijf dagen later, is dat dan ook gebeurd. En zo blijkt maar weer dat alles met een happy end afgerond kan worden, zelfs een Italiaanse verbouwing.

Romeinse wijsheden (LXXX)

Qui tacet, consentit

Wie zwijgt, stemt toe

Romeinse wijsheden (LXXIX)

Altissima quaeque flumina minimo sono labi

De diepste rivieren stromen met het minste geluid

(stille wateren hebben diepe gronden)

Pantheon in de regen

Het Pantheon is veruit Co's favoriete oude gebouw in Rome. Het is niet alleen de best bewaard gebleven Romeinse tempel uit de oudheid, het is vooral het interieur dat Co raakt: van binnen is het een perfecte sfeer: een koepel die even hoog als breed is.

Hoewel het in Rome stikt van de koepels (elke kerk, van de Sint Pieter tot de kleinste kapel lijkt een koepel te hebben) heeft het Pantheon iets dat het ver boven de anderen uit laat stijgen: de koepel is niet aan de bovenzijde afgesloten, maar eindigt in een volmaakt ronde opening. Het effect van dit open gat is dat je rechtstreeks de hemel in lijkt te kijken. Je ziet de wolken langzeilen, de vogels overvliegen en de zon in een brede baan binnenvallen. Heel bijzonder was het gisteravond, toen het regende tijdens een bezoek aan het Pantheon. Dat geeft in een gebouw met zo'n groot gat in het dak een heel bijzonder effect:

Romeinse wijsheden (LXXVIII)

Amoto quaeramus seria ludo

Laten we scherts terzijde laten en ons met ernstige dingen bezighouden.

(Alle gekheid op een stokje)

(Horatius)

Knutselen aan antieke beelden

In Italië is een nieuwe rel ontstaan rond Berlusconi. Deze keer niet over zijn vele escapades, maar over het feit dat hij twee antieke beelden heeft laten verbouwen. De Italiaanse premier had de beelden van Mars en Venus geleend van een museum voor zijn werkpaleis, maar kon het niet aanzien dat Mars het zonder penis moest doen en Venus zonder armen. Dus die werden er weer aangezet, a raison van 70.000 euro. En nog op een slechte manier ook. Berlusconi gedraagt zich hiermee weer eens als een renaissance-vorst. Niet alleen omdat hij denkt dat voor hem alles geoorloofd is, maar ook omdat hij net als zijn adelijke voorgangers een bloedhekel heeft aan incomplete standbeelden.

In de renaissance hadden ze daar een simpele oplossing voor: heb je aan half beeld? Plak er dan onderdelen aan van andere beelden die je gevonden hebt en laat de plaatselijke kunstenaar de ontbrekende delen maken. Soms werkte het, maar in de Capitolijnse musea zag Co afgelopen week ook enkele gruwelijke mislukkingen, zoals dit standbeeld hierboven. Hier werd het hoofd van een wat nuffige oudere dame-met-biedermeierkapsel geplakt op een Venus-lichaam. Het is een soort naakte tante Sidonia geworden (en dat wil je niet zien).

Of neem deze man. De opgravers vonden alleen de torso en de benen van wat eigenlijk een kopie is van de discuswerper. De eigenaar wilde iets stoers en besloot er zelf wat armen voor te laten maken, zodat het beeld nu als de stervende soldaat bekend staat. De arme discuswerper lijkt al 400 jaar naar zijn stompje zwaard te kijken met de verbaasde blik van iemand die zich afvraagt waar zijn discus toch gebleven is.

Het is om dit soort blunders te voorkomen dat het in Italië wettelijke geregeld is dat antieke beelden niet 'aangevuld' mogen worden met nieuwe lichaamsdelen. Maar dat geldt natuurlijk niet voor Berlusconi. Tenslotte staat de vorst boven de wet, dat wisten de Romeinen al.

Guur postpakketje

Gisteren kreeg Co onverwacht een postpakketje van het Olsterstel (nou ja, onverwacht... Ka zat al een week hints te geven dat het er aankwam).
Uit de begeleidende brief bleek dat het Olsterstel zich ernstig zorgen maakt over de cultuurschok (of beter gezegd, de natuurschok) die Co te wachten staat als hij over twee weken weer terug in Nederland komt: onder het motto 'Het is hier Koud Brrrrrrr' werd in grauwe tinten het gure Hollandse novemberweer geschetst. Iets wat Co in Rome volledig ontwend is, omdat het daar nog steeds voelt als begin september.
Gelukkig had het Olsterstel een patente remedie in gedachten, in de vorm van een speciaal guur-Nederlands-weer reïntegratievoorbereidingspakketje (Scrabble, eat your hart out). Terwijl Ka via de Skype meekeek en foto's maakte, pakte Co het pakketje vol verwachting uit. Hij vond pepernoten en marsepein voor de decembervoorbereidingen....
... en een ingepakt cadeautje dat hem de ultieme gure winterweervoorbereiding moest geven. Vol verwachting pakte Co het uit en daar was het....
Een WINTERKONINKJE! Vorig jaar nog laten staan tussen de kerstprullaria, maar dit jaar echt in huis. U zult begrijpen, Co is helemaal verguld met deze bijzondere aanwinst, die een beetje guur Hollands winterweer in Rome brengt.
Dankzij de goede steun van het Olsterstel verwacht Co zich weer makkelijker aan te kunnen passen aan het Hollandse klimaat. En anders kun je met zo'n winterkoninkje nog altijd hele flauwe dingen doen voor de Skype-camera, zo heeft Ka al gemerkt...