Op expeditie in een piramide

Misschien een onverwacht begin van een blogje vanuit Rome, maar echt waar: Co is vandaag in een piramide geweest. Geen Egyptische piramide, maar de Romeinse piramide van Cestius. Marike wilde voor haar archeologische onderzoek graag een keer in dit bijzondere bouwwerk kijken en Co wist zich mee naar binnen te wurmen als onderzoeksassistent. Dit blogje is dan ook een coproductie, met foto's van Marike en Co. De fraaie piramidefoto hierboven is van Marike.
Dat er een piramide is in Rome is geen geheim. Er is zelfs een metrostation genoemd naar de dertig meter hoge kolos, die opvallend gelegen is aan de drukke Piazzale Ostiense. Maar een bezoekje brengen aan de piramide is normaal niet mogelijk. Pas na twee maanden wachten kreeg Marike toestemming om het gebouw van binnen te bekijken. Na lang wachten bij een klein poortje dook vanuit het niets een custode op, die het tweekoppige onderzoeksteam vanuit de drukke buitenwereld meevoerde naar een verstild pleintje, waar de ingang van de piramide is (alle foto's zijn aanklikbaar om ze groter te maken).

Co and Marike and the secret of the Roman pyramid had ook een goede titel voor deze blog kunnen zijn, want vanaf dat moment kreeg deze trip echt de beleving van een avonturenroman. Zoals het in avonturenfilms gaat, moest er eerst door een donkere gang geklauterd worden om uiteindelijk in de verlichte grafkelder uit te komen. Deze was mooi versierd met muurschilderingen vol engelachtige figuren en bloemranken, die er na ruim 2000 jaar nog erg goed uitzagen. Ook was er graffiti in de tombe, aangebracht door bezoekers in de zeventiende eeuw.

Om het Indiana Co-gevoel helemaal af te maken, was er ook nog een echte schatroverstunnel in de piramide! Deze tunnel is vermoedelijk al in de middeleeuwen gemaakt om de grafkamer leeg te kunnen stelen. Het onderzoeksteam heeft uiteraard ook deze tunnel beklommen. Het uithakken ervan moet een heidens karwei zijn geweest, want de piramide bestaat uit massief en keihard Romeins beton, niet uit mudbricks of kalksteen zoals in Egypte. Ondanks zijn vorm is de piramide van Cestius namelijk een typisch Romeins gebouw, rond 15 voor Christus van Romeinse materialen gemaakt als graftombe voor een Romeinse senator.

Na de tocht door de piramide bezochten Marike en Co de Cimetero Acattolico, omdat van hieruit een goed overzicht te krijgen is van de piramide en omliggende bouwresten. Uiteraard is deze gelegenheid meteen aangegrepen om een bezoek te brengen aan de beroemdste 'bewoners' van de begraafplaats, de Engelse romantische dichters Keats en Shelley. Daarnaast kon Co het niet laten om eer te bewijzen aan Karl Julius Beloch, de man die er veel aan bij heeft gedragen dat Co de afgelopen drie maanden in Rome mocht doorbrengen. Niet gek, voor iemand die al tachtig jaar dood is.

Ook buiten de beroemdheden om is de niet-katholieke begraafplaats zeer de moeite waard en erg fotogeniek. Het staat vol met engelen en andere vormen van versteend en verbronsd verdriet. De begraafplaats is ook nog steeds in gebruik, zo blijkt uit de niet-katholieke, maar verder o zo Italiaanse ode aan een hoogbejaarde Mama door haar zonen. Kijk voor meer foto's van de begraafplaats op de blog van Harmjob. Een kleine verrassing was dat er achter nog een tweede begraafplaats ligt: de British War Cemetary in Rome, met zijn grasveld en rechte rijen stenen een volslagen tegenstelling met de Victoriaanse wirwar van de Cimetero Acattolico.