Unseen academic wisdom (48)

“A month went by quickly. It didn't want to hang around.”

Unseen academic wisdom (49)

“Ninety percent of most magic merely consists of knowing one extra fact.”

sorry?!?

Geen nood: Co heeft geen onvergeeflijke dingen gedaan (gaat Ka vanuit :-). Via tante H'stede kwam deze mooie link binnen met een prachtig voorbeeld hoe je je excuses kan aanbieden. Ladies, absoluut de moeite waard om op deze sexy wijze excuses te krijgen. Co hoeft in ieder geval geen excuses aan te bieden. As donderdag komt hij even over en hij heeft een prachtig lieve kaart gestuurd.

Dus lieverd, laat die tattoo maar zitten hoor.

Unseen academic wisdom (49)

"I think it's got something to do with how people should behave... you should do things because they're right. Not because gods say so. They might say something different another time.”

Literaire boom

Veel bekende verhalen en fictieve figuren zijn in Oxford ontstaan. Op veel plaatsen in en rond Oxford kun je dan ook locaties vinden die de inspiratie hebben gevormd voor deze verhalen: de pub van Morse, het veldje waar Alice in het konijnenhol verdween, de Shire waar Tolkiens hobbits vandaan kwamen en vele anderen. Geen wonder dat je al snel zelf literaire associaties gaat maken bij opvallende plekken. Zoals bij deze boom, een enorme zwarte den, die een eigen identiteit lijkt te hebben. De boom was de inspiratie voor de enten, de levende bomen uit Tolkiens In de ban van de ring. Maar met z'n enorme, strijdvaardig omhoogstekende takken zou het ook zomaar het voorbeeld kunnen zijn geweest voor de agressieve Whomping Willow uit Harry Potter.De boom staat in de botanische tuin van de universiteit van Oxford, een mooi complex dat in oorsprong uit de 17e eeuw stamt. Met z'n lanen, bomen, kassen en oude grandeur is het zelfs in januari een plezier om te bezoeken. Hoewel direct naast het drukke High Street ligt, is het een heerlijk ontspannende, bijna meditatieve plek.Een effect dat versterkt wordt door de vele speciale bomen die een grote aantrekkingskracht op mensen lijken te hebben. Dat geldt in het bijzonder voor deze rode Chinese berk, die met gespreide takken op je staat te wachten als je door het kleine poortje de ommuurde tuin uit komt. Onweerstaanbaar voor tree huggers.

Lentebode

Het schijnt nu pas echt winter te worden in Nederland, maar hier in Oxford zijn de eerste tekenen van het voorjaar al zichtbaar. De sneeuwklokjes zijn al bijna uitgebloeid en de krokussen steken nu de kop op.

Hoewel het ook hier best fris is, geeft de aanblik van deze lentebodes in een pril zonnetje Co toch altijd weer een warm gevoel van binnen.

Unseen academic wisdom (50)

"Letitia! What a name. Halfway between a salad and a sneeze.”

Unseen academic wisdom (51)

History isn't like that. History unravels gently, like an old sweater. It has been patched and darned many times, reknitted to suit different people, shoved in a box under the sink of censorship to be cut up for the dusters of propaganda, yet it always - eventually - manages to spring back into its old familar shape. History has a habit of changing the people who think they are changing it. History always has a few tricks up its frayed sleeve. It's been around a long time.”

Unseen academic wisdom (52)

“Omens are everywhere in this world you just have to find the one that fits.”

Heen en weer

Straatnaam in Oxford (en hij loopt niet eens dood).

Unseen academic wisdom (53)

“Usually he didn’t bother the gods, and he hoped the gods wouldn’t bother him. Life was quite complicated enough.”

Meer spirituele ervaringen

Co deed vanavond opnieuw geestverrijkende ervaringen op in Oxford. Deze keer niet van het alcoholische soort, maar van zeer uiteenlopende aard. Op uitnodiging ging Co mee naar de evensong in de kathedraal van Oxford. Een soort kerkdienst begeleid door het Christ Church Cathedral Choir. De jongens en mannen van dit koor (het is een strikt mannelijke aangelegenheid) zijn afkomstig van een 500 jaar geleden speciaal voor het koor opgerichte school, naar het schijnt het oudste van Engeland. Co is geen geregelde kerkganger, zijn laatste kerkbezoek was vorig jaar in Rome, maar deze dienst maakte grote indruk. De ervaring was bijna meditatief, door de grote rust en de zeer hoge kwaliteit van de gezangen.
Na afloop ging Co door naar een lezing over ultra physics, het onderzoek naar uiterst kort durende verschijnselen, gegeven door een wereldvermaard specialist op dat gebied, professor Walmsley. Een spannende en geestverrijkende ontdekkingstocht door een voor Co onbekende wereld van de snelle verschijnselen, zoals de beweging van moleculen en atomen. Het was niet alleen de hoge kwaliteit die deze ervaringen bijzonder maakt. Het is ook de ambiance waarin het gebeurt. Tijdens de evensong wordt de kathedraal van Oxford verlicht met kaarsen. Dat geeft een warme gloed en een knus gevoel in het fraaie kerkgebouw met het voor oude Engelse kerken zo kenmerkende plafond dat er uit ziet alsof het van kant is. Dat wordt nog versterkt doordat de kathedraal een beetje buiten de wereld lijkt te staan. Het is namelijk onderdeel van Christ Church College, één van de belangrijkse colleges van Oxford. De stichter van dit college, de Engelse kardinaal en staatsman Wolsey, was zo machtig geworden onder koning Hendrik VIII dat hij het zich kon veroorloven om de kathedraal in te pikken voor zijn bouwplannen.

Het interieur van het college is schitterend en op een vage manier bekend. Het is namelijk gebruikt voor taal van filmopnames, van Brideshead Revisited tot Harry Potter. De vage herkenning roept een wat onwerkelijke en quirky sfeer op die nog versterkt wordt door de stewards in Christ Church, steevast hoogbejaarde kromme mannetjes met een bolhoedje op.

De lezing vond plaats in het Museum of the History of Science, ook al zo'n bijzondere plek. Het is gevestigd in wat volgens de Engelsen het oudste speciaal gebouwde museum ter wereld is, het oude Ashmolean Museum uit 1683. Binnen is het een rariteitenkabinet van wetenschappelijke voorwerpen, zoals oude maankaarten, schitterende messing microscopen en instrumenten, achttiende eeuwse sterrenkijkers en, pronkstuk van de collectie, een ingelijst schoolbord waar Albert Einstein zelf nog op heeft geschreven in 1931. Stuk voor stuk zeer uitzonderlijke voorwerpen die even aan de kant werden geschoven om ruimte te maken voor het praatje van de professor.

Unseen academic wisdom (54)

“Wisdom is one of the few things that looks bigger the further away it is.”

Blackfriars Wine Society

Daar staat Co dan smart te wezen in de Blackfriars Hall in Oxford. Met bijzonder gezelschap en een glas wijn dat tien jaar voor z'n geboorte was gebotteld. De 'Hall' van de paters Dominicanen in Oxford is twee keer per Term de locatie voor de wijnproeverij van de Blackfriars Wine Society en Co mocht daar aan deelnemen.Deelnemen doe je uiteraard niet in je dagelijke kloffie. De dresscode was 'formal, smart' en dat betekent in de Oxfordse praktijk black tie: dinner jacket, bijpassende broek, wit shirt, manchetknopen en vlinderdasje ('bow tie'). Na een bezoek aan Walters of Oxford (Gentlemen's outfitters) was Co er helemaal klaar voor.

En met hem zijn kompaan voor deze avond, de Engelsman David, hier samen gekiekt in de common room van Brasenose College. Af en toe is zo'n 'verkleedpartij' best leuk als voorbereiding op een avond uit.En de geschonken wijnen maakten de verkleedpartij ook de moeite waard. De Wine Society had voor deze avond als thema Rhone-wijnen gekozen, met nadruk op wijnen uit het gebied van Châteauneuf-du-Pape. Een aantal bijzonder mooie wijnen uit de jaren 90 werden geserveerd, maar hoogtepunten waren vooral de wijnen uit 1964 en 1961. Het geheel werd aangekleed met een kaasbuffet, goede conversatie en een buste van de patroonheilige en muze van de Wine Society, Roger Scruton. Deze conservatieve denker is, naar Co begreep, tot muze van de Blackfriars Wine Society verheven omdat hij de enige bewoner van Blackfriars Hall is die nog nooit bij een bijeenkomst van de Wine Society is geweest. Het is het soort Engelse logica waar geen speld tussen te krijgen is. Het soort heren dat zich op deze avond onder een goed gesprek het halve eeuw oude druivenvocht liet welgevallen. Voor Co niet alleen een smakelijke avond maar ook een leerzame ervaring in het dragen van formele kleding.

Vooruit, nog eentje dan. Als afsluiter nog een laatste kiekje van Co met een strikje.

Unseen academic wisdom (55)

IT'S A SWORD, said the Hogfather. THEY'RE NOT /MEANT/ TO BE SAFE.”

Doodslag: doe eens normaal man...

Vanavond met JuMi naar Doodslag geweest. Echt een aanrader, wat een goeie Nederlandse film die ook nog eens oproept tot discussie. Mooie reactie van Miech: mooi lesje in beeldvorming.

Onderstaand een stukje uit de Wereld draait door, over de film en over de verhuftering in de samenleving ?!?

Na het zien van deze film denkt Ka: er is geen zwart / wit. Geen goed / fout. Geen loser / held. Alleen mensen die het samen met elkaar moeten rooien. Dit krijgen we het beste voor elkaar als we met begrip, met respect en op een vriendelijke manier met elkaar omgaan.

Unseen academic wisdom (56)

“People ought to think for themselves... The problem is, people only think for themselves if you tell them to.”

Stargazing

Zo ziet de Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel er uit door een telescoop. De stipjes er om heen zijn de grootste manen van Jupiter: Io, Europa, Ganymedes en Callisto. Deze Galileïsche manen werden in 1610 ontdekt door de Italiaanse sterrenkundige Galileo Galilei. Een belangrijke ontdekking, want de manen in een baan rond Jupiter vormden het eerste bewijs dat niet alle hemellichamen om de aarde draaiden zoals tot dan toe door de meeste mensen werd aangenomen.Co zag Jupiter en zijn maantjes voor het eerst van zijn leven met eigen ogen op het dak van het astronomiegebouw in Oxford. Met vele andere mensen mocht hij daar door telescopen kijken en genieten van het aanzicht van Jupiter en de Orionnevel. Het was onderdeel van Stargazing Live, een reeks evenementen gepromoot door de BBC om mensen overal in Groot-Brittannië naar de sterren te laten kijken en met astronomie in aanraking te brengen.In Oxford was het een groot succes: de hele middag en avond stond er een lange wachtrij voor de ingang. De Oxfordse astronomen waren duidelijk overdonderd door de grote opkomst en probeerden er alles te doen om de tot anderhalf uur oplopende wachttijd te veraangenamen. Op aandoenlijke en soms licht autistische wijze werden de wachtenden beziggehouden met korte vertellingen over het heelal, het beantwoorden van vragen, een bemoedigend woord en het met ruime hand uitdelen van goodies als posters, kaarten en stickers.Wat Co zo verraste was de veelzijdigheid van het publiek. Niet alleen mensen uit de academische hoek, maar mensen van allerlei slag, van jong tot heel oud. Binnen was er voor iedereen iets te beleven: naast het sterrenkijken zelf waren er kaarten met sterrenkijktips voor de doeners, knutselhoeken en papiermodellen van de Henschel satelliet voor kinderen en een markt waar onderzoek werd gepresenteerd door enthousiaste astronomen en fysici. Zoals deze aardige Italiaanse astronoom met wie Co een boeiend gesprek had over het ontstaan van het heelal en melkwegstelsels. Aardig was ook dat op alle glazen kantoordeuren stond geschreven wie er werkte en wat hij of zij onderzocht. Het schrijven op ramen is overigens algemeen gebruik bij de Oxfordse astronomen. Veel ramen waren helemaal volgekalkt met wiskundige formules. Maar het leukste bleef toch het zelf sterrenkijken. Op een tweede plaats kwam het bewonderen van de mooie astronomische foto's. Vooral deze foto raakte Co. Het is een foto van de geringde planeet Saturnus die de zon afdekt. Een zonsverduisering op astronomische schaal, in 2006 gekiekt door de Cassini-Huygens ruimtesonde. Wat deze mooie foto écht bijzonder maakt, is te zien als u 'm uitvergroot door er op te klikken. Aan de linkerkant, tussen de lichte ringen en de ijle buitenring staat een heel klein lichtend stipje. Het is onze eigen planeet Aarde die er doorheen piept, gezien vanuit de onmetelijke ruimte.

Beetje Ka in Oxford

Hoewel het niet meer de eerste keer is, went het nooit: wekenlang wegzijn van elkaar. Vorig jaar hadden Co en Ka het allebei knap moeilijk toen Co voor drie maanden naar Roma vertrok. Dankzij veel skypen, een verrassingsbezoek van Co aan Ka en vooral de pakketjes van Ka aan Co kwamen we er door heen. Hoewel het deze keer wat makkelijker lijkt te gaan, blijft een pakketje van thuis de beste verrassing die je kunt wensen!Vooral als daarin een heel lief briefje van Ka zit schiet Co helemaal in de plus. Daar valt alles bij in het niet (als is een doos als Engelse drop vermomde marsepein ook niet te versmaden).

Unseen academic wisdom (57)

“No clowns were funny. That was the whole purpose of a clown. People laughed at clowns, but only out of nervousness. The point of clowns was that, after watching them, anything else that happened seemed enjoyable”

Naar schools

In Oxford lijkt alles toch een slag chiquer dan we in ons land gewend zijn. Dat geldt ook voor de collegezalen. Hierboven is bijvoorbeeld de grote Zuid zaal van 'Schools' tijdens een lezing over het politieke gedachtegoed van Cicero. Schools staat voor Examination Schools, een groot laat 19e eeuws gebouw aan de High Street in Oxford. Het is het gebouw waar de Oxfordse studenten hun jaarlijkse examens afleggen. Buiten het examenseizoen wordt het gebruikt voor hoorcolleges en lezingen.Schools werd gebouwd tussen 1876 en 1881. Bij de inrichting werden kosten noch moeite gespaard. Hoewel het een 'gewoon' onderwijsgebouw is, maakt het een zeer overdadige indruk door het gebruik van luxe steen- en houtsoorten en de afwerking met onder meer messing deurgrepen en schilderijen.Op één van die schilderijen staat overigens een Nederlander: stadhouder Willem III die in 1688 in Engeland koning werd. Is het schilderij van deze Engelse Hollander nog wel logisch, opvallender is het schilderij van 'der Kaiser', Wilhelm II van Duitsland, in Oxfords tenue. Vast geschilderd voor de uitreiking van een eredoctoraat. Het is Co een raadsel hoe dit schilderij twee wereldoorlogen heeft kunnen overleven. Willem en Willem zijn overigens niet de enige vorsten aan de wand. Naast een reeks Engelse gekroonde hoofden en academische dignitarissen hangen er onder meer een tsaar, twee Pruisische koningen en een vroeg-19e eeuwse koning van Zweden. Al blijft het een vraagteken wat dit royale gezelschap met Oxford te maken heeft.De meeste studenten zal al die gekroonde hoofden en universitaire prelaten echter een zorg zijn. In hun herinnering zal 'Schools' vooral de plek blijven waar ze de gevreesde tentamens moeten maken aan het einde van het collegejaar. Volgens zeggen is de geur van angstzweet altijd in de achtergrond aanwezig in Schools. Maar voorlopig is het nog geen tentamentijd. Nu zitten de banken nog vol met studenten die hun kennis bijspijkeren, luisterend naar erudiete hoogleraren en doctoren die in sessies van één uur hun betoog afsteken. Een betoog dat bij voorkeur niet met vragen mag worden onderbroken.

Unseen academic wisdom (58)

"A good plan isn't one where someone wins, it's where nobody thinks they've lost.”

"Nou, 't zal mij benieuwen..."

"Nou, 't zal mij benieuwen", zei Co's opa vroeger altijd als hij iets te eten kreeg dat hij niet kende (eigenlijk alles behalve aardappels/groente of boterhammen). Hij keek er dan meewarig naar en at vervolgens in sneltrein vaart z'n bord leeg. Om daarna nog een keer op te scheppen. Opa was heel stellig in zijn milde afkeuring van vreemd eten: 20 jaar lang at hij elke vrijdag bij Co's tante Nel nasi en 20 jaar lang keek hij eerst in de pan, schudde z'n hoofd en meldde dat het 'm zou benieuwen.

Co heeft ook een andere kant van de familie. Een kant van banketbakkers en restaurateurs. Waar je juist wél dingen moet uitproberen. En die kant is sterker. Als Co in vreemde contreien is, dan moet hij altijd de plaatselijke specialiteiten uitproberen. Soms valt dat tegen (het zijn niet voor niet plaatselijke specialiteiten gebleven), maar in Co's opinie blijft het de moeite waard. Na een minder geslaagde ervaring met pork pie (een klomp vet en afvalvlees in bladerdeeg) waagde hij zich gisteren aan de in Engeland razend populaire Cornish pie. Maar toch, het bloed kruipt waar het niet gaan kan: "nou, het zal mij benieuwen" bromde hij en viel aan op zijn pasteitje.