"Nou, 't zal mij benieuwen..."

"Nou, 't zal mij benieuwen", zei Co's opa vroeger altijd als hij iets te eten kreeg dat hij niet kende (eigenlijk alles behalve aardappels/groente of boterhammen). Hij keek er dan meewarig naar en at vervolgens in sneltrein vaart z'n bord leeg. Om daarna nog een keer op te scheppen. Opa was heel stellig in zijn milde afkeuring van vreemd eten: 20 jaar lang at hij elke vrijdag bij Co's tante Nel nasi en 20 jaar lang keek hij eerst in de pan, schudde z'n hoofd en meldde dat het 'm zou benieuwen.

Co heeft ook een andere kant van de familie. Een kant van banketbakkers en restaurateurs. Waar je juist wél dingen moet uitproberen. En die kant is sterker. Als Co in vreemde contreien is, dan moet hij altijd de plaatselijke specialiteiten uitproberen. Soms valt dat tegen (het zijn niet voor niet plaatselijke specialiteiten gebleven), maar in Co's opinie blijft het de moeite waard. Na een minder geslaagde ervaring met pork pie (een klomp vet en afvalvlees in bladerdeeg) waagde hij zich gisteren aan de in Engeland razend populaire Cornish pie. Maar toch, het bloed kruipt waar het niet gaan kan: "nou, het zal mij benieuwen" bromde hij en viel aan op zijn pasteitje.