Ken je dat gevoel? Je loopt ergens en je voelt je niet op je gemak... De schemering of duister, niet meteen plaatsbare geluiden, plekken die je niet kent kunnen zo'n gevoel van onbehagen oproepen. Historische plekken waar nare dingen zijn gebeurd roepen dat soms ook op. Het ossuarium van Douamont, concentratiekamp Dachau, een kerk in Ratzeburg...
Kaco is met HJ en Krien naar Pompeii geweest. Een fantastische plek om rond te struinen, dingen te ontdekken, je in de 19e eeuw te wanen en ook candlelightdiners te willen tussen de oude ruines. Maar ook een plek waar de afdrukken van lichamen in de overdekte opbergloods zijn opgeborgen als stille getuigen van het verschrikkelijke natuurgeweld. En dan bekruipt er ook weer een eery gevoel...
De wind die de labeltjes aan de stapels plastic opbergboxen vol met restanten Pompeii laat bewegen. De rijen amfora's die liggen te verstoffen en daartussen de 'beroemde hond' in een verroest glazen kistje en in een van de schappen ligt nonchalant nog een gipsen mens.
Geloven Ka en Co in geestverschijningen? Ene Frank heeft een reactie op een oude blog van Kacokijk geschreven en gaat hier wel van uit. Wij denken zelf meer dat het of psychologie of natuurverschijnselen zijn en dat we soms een naar gevoel hebben omdat er wellicht ook een gevaarlijke situatie zou kunnen zijn of dat je je dit in kan beelden. 
Maar deze rare verschijningen aan de Middellandse zee kunnen we opnieuw weer niet verklaren... Heeft Ka een nieuw fototoestel nodig of is there toch more than meets the eye?
1 opmerking:
Jee, wat eng! En weet je, het engste is dat ik het niet eens heb gezien! Brrr....
mucess
Een reactie posten