De paus als postbode

Dag in dag uit zit dit tafeltje vol. Gezeten op krukjes scheuren, likken en schrijven mensen er dat het een lieve lust is. Hoewel de foto anders doet vermoeden, ligt niet alleen de tafel, maar ook de vloer rondom vol met papiersnippers. Een speciale schoonmaker werkt de klok rond om te voorkomen dat de boel een zwijnenstal wordt.

Dit drukke tafeltje is het epicentrum van het enige openbare postkantoor van Vaticaanstad, pal voor de deur van de Sint Pieter. En omdat vrijwel iedereen met enige katholieke devotie zijn bezoek aan de Heilige Stoel wil vieren met een kaartje aan het thuisfront, is het hier een constante stroom aan klanten. Die worden geholpen vanachter de ouderwetse houten balie, waar twee employees van de Vaticaanse posterijen onder het toeziend oog van de paus postzegels verkopen.

Welgeteld één postzegelautomaat en een stuk of tien brievenbussen zorgen voor een ordentelijke verwerking van de post vanuit Rome. Het Vaticaan is er veel aan gelegen om deze poststroom in stand te houden; de verkoop van postzegels is een belangrijke inkomstenbron voor de pauselijke ministaat.

Het zijn overigens niet alleen de toeristen die dankbaar gebruik maken van de Vaticaanse post. Ook veel Italianen doen dat. In tegenstelling tot de Italiaanse posterijen is het postkantoor tot laat open en Poste Vaticane heeft de reputatie dat er geen post wordt gestolen en dat brieven tijdig worden bezorgd. Maar wat misschien nog belangrijker is: je wordt er in het postkantoor als klant vriendelijk en menselijk behandeld. En dat is 'buurland' Italië wel anders. De opluchting die dat biedt voor de gemiddelde Romein die de terreur van de Italiaanse posterijen gewend is bijna niet te beschrijven.

PS: Het bewijs is geleverd. Terwijl Co dit blogje aan het schrijven is krijgt hij een sms-je dat zijn brief binnen drie werkdagen in Olst bezorgd is. Over punctueel gesproken...