Mooi Romeins

Of het nu gaat om onbekende, bekende of wereldberoemde afbeeldingen (tegen de klok in: een soort Romeinse tante Sidonia, keizer Augustus en één van de oudste afbeeldingen van de kerststal), je vindt ze allemaal in het Palazzo Massimo, onderdeel van het Italiaanse Nationale Museum van oudheden dat Co zondag bezocht.

Met een groepje gingen we daar naar toe, vooral gevoed door het enthousiasme van instituutgenoot Marieke, die haar Londense huisgenoot Nathan en ons wilde laten zien hoe bijzonder de muurschilderingen zijn die daar te zien zijn. En inderdaad, voor ruim 2000 jaar oude schilderingen zien ze er piekfijn uit. Vooral de mooie tuinschildering uit de eetkamer van Livia (de vrouw van keizer Augustus) maakten een grote indruk.

Maar eigenlijk ging Co mee voor iets anders: mozaïeken.

Co houdt van mozaïeken uit de oudheid. Ze zijn veel robuster dan schilderingen en in tegenstelling tot standbeelden houden ze hun kleuren en zijn ze nog even levendig als toen ze net gemaakt waren.

Het is alleen jammer dat ze altijd in museumgangen worden opgehangen, want dat maakt ze lastig om te fotograferen. Toch hoopt Co dat u een beetje aardige indruk van de schoonheid en verfijndheid van deze mozaïeken krijgt, zoals het tableau hierboven met een Nijltafereel met nijlpaarden, pygmeeën en een lachende krokodil, die ongetwijfeld stiekeme plannetjes en slimme streken heeft...

Mozaïeken zijn er in alle soorten en maten, in zwartwit, in kleur, met huiselijke tafrelen of met erotische scenes, je kunt het zo gek niet bedenken.

De meeste mozaïeken waren bedoeld als vloerversiering en daarom is het niet vreemd dat ze vaak uit geometrische figuren bestaan, die soms verrassend modern zijn, zoals de Escher-achtige afbeelding onderaan.

Niet alle mozaïeken waren overigens voor huiselijk gebruik. De afbeelding hierboven komt uit een Romeins gokkantoor, waar de burgers konden wedden op hun favoriete team bij de paardenrennen: de groenen, de roden, de blauwen en de witten. Heel praktisch in een samenleving waar een merendeel van de bevolking ongeletterd was.

Natuurlijk zijn niet alle Romeinse mozaïeken mooi. Sommige zijn werkelijk spuuglelijk en kitscherig, zoals de glasmozaïeken hierboven. Dit type mozaïek was vooral populair in de vierde eeuw, toen Rome langzamerhand christelijk werd. De afbeelding hierboven laat ook een christelijk tafreel zien: het is Christus met de vier ruiters van de Apocalyps. Ka vond 'm overigens wel wat hebben: ze vond 'm erg jaren 60. Ach, over smaak valt niet te twisten...

Over smaak gesproken, zoals inmiddels bijna gebruikelijk eindige ook dit uitstapje weer in een wijnbarretje.

Waar het nog lang smakelijk en gezellig bleef.