Op bezoek in een Romeins museum

Co heeft een zwak voor (bijna) uitgestorven dieren. Niet voor dinosaurussen die miljoenen jaren geleden leefden, maar voor dieren die nog maar kortgeleden door mensen de vergetelheid in zijn geschopt. Duizenden generaties evolutie die abrupt doodloopt omdat enkele zeelieden trek kregen in een hartige snack. Van die dingen.

We hebben op deze blog al eerder over deze dieren geschreven, zoals over de kakapo en Co's favoriet, de Reuzenalk. Toen Co dan ook ontdekte dat het plaatselijke natuur-historische museum één van de mooiste opgezette reuzenalken heeft, moest en zou hij dit museum op z'n eerste zondag in Rome bezoeken.

Het begin was veelbelovend: een 2 meter hoog beeld van de reuzenalk siert de entree van het museum. Ook op folders en posters werd ruime promotie gemaakt voor de pinguin-van-het-noorden. Vol hoop startte Co dan z'n een rondje door het museum.

Een mooi museum, met bijzondere zaken zoals het enorme ei van de ook uitgestorven Nieuw-Zeelandse moa...

...enkele doopvontschelpen, de grootste schelpdieren ter wereld.... ... en meerdere dieren die nog steeds beduusd leken te zijn van het feit dat ze nu opgevuld in een museum stonden.
Na de gebruikelijke natuurdiorama's (vooral die ene linksonder is wel héél erg Erik, of het Kleine Insectenboek)....
... bleek tot Co's aangename verrassing een deel van het museum nog niet echt gemoderniseerd te zijn. Dat betekent kasten en kasten vol met opgezette vogels uit alle windstreken...
... en heel veel slecht opgezette zoogdieren, zoals deze triestige wombat, de gammele buidelmarmot en de capibara, die overigens in de toekomst steeds chagrijniger zal gaan kijken (omdat ie langzaam aan het leeglopen is: kijk maar naar het hoopje wit zand onder z'n kop).
Toen de tentoonstelling eindigde met een skelettenzaal, bekroop Co het gevoel dat er iets grondig fout ging. Waar was de reuzenalk gebleven? Navraag bij de suppoost leerde dat de echt zeldzame dieren 'uiteraard' niet tentoongesteld werden aan het publiek. Na enig aandringen en een omweg via een walvisskelet (de combinatie 'giant auk' en 'sea bird' leverde bij de suppoost een andere associatie op dan bij Co), werd Co beloond met een spannend tochtje door de depots van dit dierenknekelhuis. Een expeditie die doodliep bij de gesloten deur van il deposito segreto.

'Achter deze deur staat de Alca' gebaarde de man. Alleen toegankelijk in aanwezigheid van il dottore curatore. En die is uiteraard op zondag niet aanwezig... Op dinsdag dan? Nee, il dottore curatore heeft een lang weekend. Komt u donderdag maar weer eens terug.

Dat zal ik zeker doen. Deze kans om de reuzenalk eindelijk eens in het echt te zien laat Co niet lopen. Nu alleen hopen dat il dottore curatore deze week niet wat vroeger aan haar weekend gaat beginnen...