zaterdag 4 oktober 2008

De wondere klanken van d'Andes

Wat is er gebeurd met de echte ouderwetse panfluitindianen? Die kleine mennekes die een jaar of 15 geleden opeens opdoken met poncho en panfluit? Die je geld gaf uit medelijden omdat je vermoedde dat ze maandenlang als verstekeling op een bananenboot hadden gezeten om hier in Europa wat bij te schnabbelen voor die andere arme lamahoeders hoog in d'Andes?

Ze zijn er niet meer in Koekstad. Maar in Lille zagen we deze verre afstammelingen van 'onze' panfluitindianen. Met versterkers, glitterpakjes en 'indianen' die er verdacht veel als Klukkluk uitzagen. Het is toch niet meer hetzelfde... (oh jee, nostalgie! We worden oud).


Gelukkig zijn er meer mensen die vragen stellen bij het fenomeen panfluitindianen:

2 opmerkingen:

Anoniem zei

da's grappig! het was 1 van de vragen vorige week in NRC Next, in een rubriek die dagelijks een andere prangende vraag behandelt. Het antwoord: Men dacht dat het om Peruvianen ging die in de jaren negentig massaal naar Europa zijn gekomen; hier was geld te verdienen. Maar het ging om mensen uit Equador. Ze overspoelden West-Europa, toen mensen er hier genoeg van kregen hebben ze nog even met versterkers gespeeld en rookmachines gebruikt maar toen ze ook daar alleen meewarige blikken op kregen zijn de meesten verder getrokken. een klein deel is gebleven na een asielaanvraag en werkt nu bijvoorbeeld bij Vredestein... Uiteindelijk zijn bijna alle muziekanten weer terug gegaan naar hun geboorteland.... met achterlaten van die vier in Lille....

harm job zei

blij dat ze weg zijn....