En daar stond Kaco opeens: op 1 mei tussen enkele honderdduizenden hossende Italianen. Meespringen op oude meezingers (zie vorige blog) en hardrock.
Kaco keek vooral de ogen uit naar het publiek. 1 mei is in Italië nog echt een links feestje, dus hier geen Berlusconi-aanhangers. Wel communisten. Al is het lastig om de vlag goed uit te hangen met (te) veel bier achter de kiezen... 
Voor de rest ging het toch vooral om muziek, lekker weer en rare uitdossingen...
En natuurlijk een vaantje om van de boodschap van liefde en vrede kracht bij te zetten.
Al heeft Kaco het vage vermoeden dat bij deze Italiaan iets fout liep op het onderdeel liefde. Een 'Azzurrootje' gelopen zogezegd.
Misschien vraagt u zich af waarom Kaco dit 1 mei concert bezocht, terwijl we in Olanda het Koninginnedaggewoel en het 5 mei gedruis altijd zorgvuldig weten te vermijden. Het geheim zit 'm in de locatie: de 1 mei manifestatie was pal voor de deur van één van Rome's grote attracties: de kerk van Sint Jan van Lateranen.
Die bezochten we vanwege het mooie interieur, de fraaie lichtinval en de historische waarde. 
Al werd aan het verstilde, contemplatieve karakter wel wat getornd doordat het hele gebouw meerammelde op het gebeuk van de muziek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten