Vaste lezers van Kacokijk kennen Kaco's fascinatie voor de enorme openluchtmijnen van de RWE, die vlak over de grens in Duitsland liggen. Zowat het eerste blogje dat Kaco ooit maakte ging over Garzweiler, een bruinkoolmijn die we later opnieuw bezochten, evenals de zustermijn in Hambach. Laatst waren we weer eens terug, maar deze keer gingen we een stap verder: we zijn afgedaald in de enorme mijn. Niet als een illegale urban exploring expeditie, maar op uitnodiging. RWE organiseerde een bezichtiging en we werden samen met MMIM per comfortabele touringcar door de mijn gereden.
Helaas betekende dit georganiseerde bezoek dat we in de bus moesten blijven en niet halverwege even uit konden stappen voor een paar goede foto's. Niet getreurd, er was genoeg te zien: van dichtbij besef je nog beter hoe enorm het complex is met zijn monstrueuze graafmachines en tientallen kilometers aan lopende banden om alles af te voeren.
Na afloop van de rondleiding bezochten we het nabijgelegen bezoekerscentrum Niederaußem, gelegen naast de nieuwste bruinkoolcentrale van de RWE. Ka leefde zich helemaal uit op het fotograferen van het lijnenspel van de overvloedig aanwezige elektriciteitsmasten, die tot midden op de parkeerplaats stonden. RWE profileert zich graag in haar propaganda als een soort goedmoedige groene reus, die de wereld beter, schoner en CO2-armer maakt. Daar valt overigens nog wel wat op af te dingen, als je naar de RWE-centrales kijkt...
Dat geldt ook voor de manier waarop RWE omgaat met het landschap in de buurt. Het blijft bizar om te zien hoe de normale beschaving plots ophoudt en de mijn begint. Die grens is nu harder dan enkele jaren geleden: dwars door het landschap is een aarden wal aangelegd om het einde van de beschaving te markeren. Maar ja, na de hele middag braaf meegelopen te zijn met de PR-dienst van de RWE wilden we natuurlijk toch (illegaal) stapje over de rand nemen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten