Bomans, brenger van 'een weinig vreugde'

Aanstaande zondag is ie er weer. De grootse boekenmarkt in Koekstad. Hier kijken we elk jaar weer naar uit. Gezelligheid, neef Sleutelstad en andere familie en vrienden die komen schatzoeken. Om dan in de middag moe maar voldaan met de aankopen en hapjes te gaan lezen, bewonderen en kletsen. De laatste jaren zitten er echter nauwelijks nog boeken tussen van Godfried Bomans. Toen Ka Co leerde kennen was Bomans Co's favoriete schrijver. Mooi taalgebruik, beetje weemoedig, op en top heer, lieve humor met hier en daar vileine kantjes. In de Hallen in Haarlem is deze zomer een tentoonstelling. Een prachtig oud gebouw midden op de markt.

Voor Co en zijn neven een mogelijkheid om hun Bomansliefde (immers ook Haarlemmer) weer op te laten laaien. En terecht... Wat een bijzondere man. Leuk om een beeld te krijgen van de persoon achter de rij boeken bij Ka en Co thuis. Een man die erudiet was, nieuwsgierig, veel boeiende mensen om zich heen verzamelde. Van brave 19e eeuwse katholieken tot waanzinnige kunstenaars met uitzinnige levensstijl. Een man die ondanks zijn letterlijke en figuurlijke rijkdom toch kwetsbaar, eenzaam en zoekend over kon komen.

Co, neef Sleutelstad en motorscoutneef hebben een gezamenlijke achtergrond. De hechte familieband, een ferme katholieke basis, boekengek, grote harten en een klein beetje blijven hangen in nostalgie zorgt zeker ook voor de sympatie voor deze schrijver. Ka had dit gevoel nooit zo sterk, maar heeft erg genoten van de filmpjes en prachtige wijsheden die ook nog eens heel stijlvast zijn verwoord. Daarom hier een paar mooie wijsheden:

• Humor is overwonnen droefheid.
• De geschiedenis is het heden gezien door de toekomst.
• Wat wij van het verleden kennen is het visioen van de man die het voor ons heeft opgeschreven (past goed bij Co's onderzoek).
• De enige lectuur die spoedig verveelt, zijn banketletters.
• De knusheid hangt onverbrekelijk samen met de stellige zekerheid dat het buiten niet knus is.
• Het leven is meer maandagochtend dan zaterdagavond.
• Wat ik wil geven is een weinig vreugde.
• Na het evangelie kwam de kerk: het transformatorhuisje aan de voet van de Niagara.
• Mensen zijn onze broeders. Maar men is wel eens moe van die familie.De filmpjes zijn ook bijzonder om te zien. Wat een boeiende man om te zien en te horen. Ik kan me nu ook voorstellen waarom deze man erg geliefd was bij veel mensen. Gaat Ka nu de boeken lezen? Nee. Maar de tentoonstelling was echt de moeite waard, ook als je geen Bomansbekende bent. Het geeft een tijd- en mensbeeld. Nieuwe invalshoeken met prachtig taalgebruik en een prettig, vriendelijk stemgeluid. Lieve, bruine kijkers die milde observaties maken met kleine ondeugende stekeligheidjes. Het is alleen jammer dat de tentoonstelling waarschijnlijk alleen wordt bezocht door 'oude liefhebbers' van voorbije tijden en de dode schrijver. Terwijl ik denk dat een insteek naar het nu ook een nieuwe groep bewonderaars kan kweken.
  
  Zoals Bomans al zei:
  Geschiedbeoefening op zichzelf betekent niets. Zonder band met het heden is het een bezigheid voor antiquairs en muntenverzamelaars.