Langzamerhand duiken er steeds meer tekens op dat het nabij is: de weerverwachting van Rome op de nieuwe laptop, de don't worry, be happy-ballon van het Olsterstel met het cadeautje dat pas in Italië open mag. Toch kwam het nog bijna als een verrassing dat de afgelopen week Co's allerlaatste week was bij het leukste bedrijf van de Koekstad. Komende week verruilt hij het reinigingswezen voor een academische carrière in Nijmegen en een onderzoeksverblijf in de Eeuwige Stad.
Tot de laatste week is Co druk geweest met projecten, samenwerkingsplannen en afvalbakken. Maar donderdag moest hij er toch echt aan geloven: de allerlaatste dag was aangebroken. Uiteraard met traktaties en een vlammende toespraak van de directeur. 
's Avonds was er een afscheidsetentje met Ka, het projectenteam, de DSF'ers en veel andere dierbare collega's. Daarbij werd Co alvast tot professor uitgeroepen en kreeg hij een collage met als thema 'Nooit meer...' waarin iedereen mocht melden wat Co gaat missen nu hij bij Cambio vertrekt. 
Alsof Co daar nog op gewezen moest worden. Co beseft heel goed wat hij mist, nu hij afscheid moet nemen van de organisatie waar hij afgelopen jaren met veel plezier heeft gewerkt. Soms een gekkenhuis, maar wel een leuk gekkenhuis waar Co heel veel heeft geleerd. Over afvalbakken en reiniging, over de samenleving, over de Koekstad en vooral ook over zichzelf.
Nooit meer Cambio, dat betekent vooral nooit meer al die fijne collega's om me heen. En die ga ik heel erg missen. Al wordt het leed iets verzacht door de wetenschap dat ik het gemis vanaf volgende week mag beleven in Rome, waar het gemiddeld 28 graden is met volop zon....
2 opmerkingen:
Mooi melancholiek stuk hoor broer!
Nu een weekje voorbereiden op Roma!
Arrivederci!
& ciao,
De Pim
Gelukkig is er nog Nasi voor de gang naar Rome, maar onze reis naar Rome is ook al gepland, drie maanden zullen dus niet zo heel lang duren. En ondertussen zullen we ons over Ka ontfermen...
Ablymeni
Een reactie posten