zondag 27 september 2009

Een rondje om met Joules

Voor het ultieme zondagochtendgevoel: Joules de robot fiets een rondje.

Dit filmpje hebben we rechtstreeks 'gejat' van het onvolprezen Broerseblog.
Er is overigens ook een robot die echt helemaal zelf kan fietsen op een tweewieler, kijk maar eens hier.

zaterdag 26 september 2009

De Reuzenalk

Tijdens ons recente bezoek aan de Artisbibliotheek kwam Co dit boek tegen, The Great Auk or Garefowl van Symington Greeve. Greeve was een Schotse whiskeyhandelaar die al zijn vrije tijd besteedde aan het onderzoeken van de Reuzenalk, de Noord-Atlantische pinquin. Greeve heeft zijn onderzoeksobject echter nooit zelf gezien: toen uiteindelijk in 1885 zijn magnus opus verscheen, honderden bladzijden geleerdheid over de grootste zeevogel van de noordelijke zeeën, was het onderzoeksobject zelf al meer dan 40 jaar uitgestorven.

Co houdt van dit soort boeken. Iedereen die een degelijk en zo compleet mogelijk boekwerk schrijft over een onderwerp dat in de ogen van de meeste mensen volslagen futiel is heeft Co's warme steun. Daar komt bij dat Co een zwak heeft voor de doodlopende paden van de geschiedenis. Historische ontwikkelingen die in de kiem gesmoord zijn, achterhaalde opvattingen, vergeten technieken en diersoorten die het niet gehaald hebben, ze hebben allemaal zijn oprechte belangstelling. U zult begrijpen dat Co dit boekwerk moest en zou lezen. Omdat het boek in Artis het enige Nederlandse bibliotheek-exemplaar bleek te zijn, werd een zoektocht op internet op touw gezet. Uiteindelijk bleek een uitgevertje in Amerika het herdrukt te hebben. De kopie is van een vreselijke kwaliteit, maar in ieder geval kan Co alles lezen over deze uitgestorven vogel (gekocht samen met een veel mooier vormgegeven, maar inhoudelijk veel minder sterk boekje over de Reuzenalk):
Al is de Reuzenalk dan uitgestorven, helemaal verdwenen is hij niet. Toen de vogel begin 19e eeuw echt zeldzaam werd ontstond er een soort wedloop tussen vogel 'liefhebbers' en trofeeënjagers om de laatste exemplaren. Niet om ze te beschermen, maar om ze op te zetten. Aan hun inzet is het te 'danken' dat er wereldwijd nog zo'n tachtig opgezette reuzenalken over zijn, waaronder één in Leiden. De vogel bleef nog jarenlang een hype: verzamelaars betaalden reusachtige bedragen voor opgezette exemplaren en eieren.
De reuzenalk is typisch zo'n vogel die door overbejaging ten onder is gegaan. In veel opzichten leek hij sterk op de pinguin: een grote, zwartwitte, niet-vliegende vogel. Pijlsnel in het water, maar onhandig waggelend op land. Een makkelijk te vangen snack-op-pootjes voor de vissers en zeelieden die 's zomers de eilanden bezochten waar de reuzenalk in kolonies broedde. De reuzenalk had de pech dat hij precies op eilanden langs de Noord-Atlantische zeevaartroutes broedde: bij Newfoundland, de zuidkust van IJsland en de Schotse eilanden. Rond 1800 was de vogel in Noord-Amerika uitgeroeid. Daarna ging het hard: het laatste toevluchtsoord van de Reuzenalk, het voor mensen ontoegankelijke IJslandse eilandje Geirfuglasker verzonk in 1830 in de golven. In 1840 werd de laatste reuzenalk op de Europese kust doodgeslagen op de St. Kilda eilanden, omdat de bewoners dachten dat het een heks was. En 4 jaar later, op 3 juni 1844, werd het allerlaatste broedende paartje reuzenalken gedood door visser op het eilandje Eldey bij IJsland. Hun ei viel daarbij kapot op de rotsen....



Met een knipoog naar J.M.W. Turner maakt kunstenaar Erol Fuller dit schilderij The evening of June 2, 1844 van het laatste paartje reuzenalken op hun laatste avond.



woensdag 16 september 2009

De Eet-O-Theek experience

Afgelopen weekeinde gingen we met HarmJob en Krien en de ouders van HarmJob naar Amsterdam. Op bezoek bij de Eet-O-Theek van HJ's broer. De Eet-O-Theek is een kruising tussen restaurant en muzikaal theater. Het was een erg leuke diner/voorstelling! Al hadden Kaco een beetje het gevoel dat we Snorkels waren geworden...
Afgelopen weekeinde was het ook Monumentenweekend in Amsterdam. We hebben deze gelegenheid meteen aangegrepen voor een bezoekje aan de fraaie 19e eeuwse Artisbibliotheek.
Ook kregen we een kijkje achter de schermen bij de restauratie van het voormalige Vakbondsmuseum, beter bekend als de Burcht van Berlage.
Van de diverse andere panden die we bezochten was de mooiste wel de oude schuilkerk Ons' Lieve Heer op Zolder. Een heel fraai pand, maar helaas veel te druk op Monumentendag. Dus daar gaan we nog een keer apart naar toe.

maandag 14 september 2009

Criminele zaken

Dit troffen we zaterdagavond aan, toen we in Koekstad het station uitliepen. Het bleek om een guerilla marketing te gaan voor het komende Thriller Festival in de stad. Maar zo 's avonds laat op een verlaten stationsplein komt het nog best creepy over.... Over criminaliteit en onveiligheid gesproken: wie écht spannende dingen doet is Harmjob. Hij heeft gisteren na een lange achtervolging een inbreker in de kraag gevat. Lees het verslag hier.

vrijdag 11 september 2009

Smakelijk weekend!

Voor het plus gevoel...


Met dank aan Y. alias de frap.

zondag 6 september 2009

Anatomisch museum Bleulandinum

Nadat we met HJ en Krien het eiland De Bol hadden ontdekt, bezochten we 's middags het anatomisch museum Bleulandinum in Utrecht. Anatomische musea zijn wonderlijke plaatsen. Elke universiteit met een medische opleiding heeft een anatomische collectie, die meestal openbaar toegankelijk is. Maar de mensen die deze collecties beheren lijken het onkies te vinden als er ook werkelijk bezoekers komen. Deze musea worden daarom nooit gepromoot en vaak kun je er alleen terecht op afspraak. Dat geldt ook voor museum Bleulandinum, dat verborgen zit in het Universitair Medisch Centrum in Utrecht.


De reden dat Kaco een keer naar dit museum wilde, was dat daar nog enkele preparaten te zien zijn van de grote 17e eeuwse anatoom Frederik Ruysch, de man die het prepareren van (delen van) mensen en dieren tot een kunst verhief. Vooral zijn anatomische diorama's waren beroemd. Deze diorama's bestaan niet meer, maar enkele 300 jaar oude preparaten zijn nog steeds te zien in Bleulandinum, zoals het kinderhoofd met Turkse muts.


Hoewel het museum maar twee zaaltjes groot is, hebben we anderhalf uur vol interesse, verwondering en soms afschuw gekeken naar deze bijzondere collectie met rijen schedels, wasmodellen en preparaten van alle mogelijke lichaamsdelen.

Het zijn vooral de preparaten van losgesneden (en herkenbare) lichaamsdelen en de lichamen van foetussen op sterk water die erg op ons gevoel inwerkten. Na anderhalf uur was het dan ook genoeg en waren we hard toe aan shoppen en een smakelijk biertje om weer even tot rust te komen.



Op een onbewoond eiland

Eigenlijk was het de bedoeling dat Kaco met een hele club familie en vrienden vrijdag naar het onbewoonde waddeneilandje Rottumeroog zouden gaan. Donderdagavond kregen we echter te horen dat de tocht vanwege de hoge waterstand niet doorging. Om onze kans op natte voeten niet te laten schieten, zijn we snel op zoek gegaan naar een ander onbewoond eiland. En die vonden we, in de Lek onder de rook van Lopik: het riviereilandje De Bol. De Bol ontsnapt aan de aandacht van eilandliefhebbers omdat het door een dammetje met het vaste land verbonden is. Maar twee keer per dag, tijdens hoogwater, verdwijnt de dam in de diepte en wordt De Bol weer een heus eiland.

Voor wie nu denkt: hoogwater in een rivier midden in Nederland? Zijn de Kaco's gek geworden? Nee, het is echt waar: tot aan Nieuwegein werkt eb en vloed door op de Lek. En dat heeft gezorgd voor een bijzonder landschap op het eiland. Hoewel het eiland op korte afstand van beide oevers ligt, heeft het alle elementen van een waddeneiland: stuifduinen, (grind)stranden, een klif, een schorrengebied en een polder. Alles in miniatuurformaat.