Bijzondere bomen

Bomen zijn wonderlijke wezens. Je ziet ze niet groeien, je ziet ze niet bewegen. Zeker als ze klein zijn laten ze zich gewillig buigen en in vormen duwen. Maar uiteindelijk proberen ze toch hun eigen zin te krijgen. Met kracht die in staat is om rotsen te breken.
Mensen hebben al vroeg behoefte gekregen om zelf de vorm van hun bomen te bepalen met heggescharen en beplantingsschema's. Een bijzondere variatie op dat thema zijn de boomsculpturen die je op de Hoge Veluwe bij het Kröller-Müller museum kunt zien.

Maar aparter en veel fascinerender is het als een boom toevallig verandert door menselijk ingrijpen. Een paar jaar geleden kwamen we in een oorlogsmuseum bij Verdun deze bijzondere voorbeelden tegen. De eerste is een geweer die in de Eerste Wereldoorlog door een soldaat in een zwaar beschadigde boomstam werd gestoken. De boom overleefde de oorlog en in de loop der tijd werd het geweer een onderdeel van de boom.

Dit voorbeeld vind ik zelf veel luguberder. Door één van de kogelgaten in een zwaar beschadige helm groeide na de oorlog een jong twijgje. De boom sleepte de helm mee in zijn groei, totdat dit oorlogsrelikwie op ooghoogte hing rond de stam van de volwassen boom.

Wat ik dan wel weer sneu vind is dat beide bomen het ondanks deze handicaps toch overleefd hebben, om dan vervolgens gekapt te worden vanwege hun curiositeitswaarde.

Meer bijzondere combinaties van bomen en menselijk vernuft vind je op deze pagina.

Ka's verjaardag deel 2

Gisteren vierden we het tweede deel van Ka's verjaardag. Het werd een dag met veel familieleden, veel geklets, smakelijk eten en drinken en zelfs een luxe cruise. Je ziet het, een dag met een vlaggetje.

En zoals beloofd zijn hier voor tante Nel nog twee jaren 50 meezingers:

Arriverdeci Roma - Conny Francis

Indian Love Call - Slim Whitman

Voor andere kijkers: die laatste is inderdaad de muziek die marsmannetjes om zeep helpt in Mars Attacks.

Ka's verjaardag

Met dank aan Harmjob van harmjobinhetwild voor de foto's en de html-code.

Lichtend voorbeeld

Misschien heb je 'm al eens gezien, dit beeld van de aarde bij nacht. In een combinatie van honderden satellietfoto's geeft het de weerschijning neer, die een groot deel van de wereld op een onbewolkte nacht zou hebben. Naar deze afbeelding kan ik uren turen. Het toont zo veel: het feit dat de Spaanse en Zuid-Franse stranden eigenlijk één grote boulevard zijn, het dichtbevolkte Nijldal in Egypte en de witte driehoek in NW-Europa die toont dat Nederland, België en het Ruhrgebied samen één grote stedelijke aglomeratie zijn. Het is een beeld dat eerlijker is dan het politiek gewenste beeld dat je in een atlas vindt. Helemaal eerlijk is wat deze afbeelding níet toont: de arme meerderheid heeft 's avonds geen licht. Kijk maar eens in Afrika. En bedenk eens wat voor een kerstboom India (met 1,1 miljard inwoners) in het donker zou zijn als het net zo rijk was als de USA (300 miljoen inwoners).

proefpot

Gartzweiler II

polaroid

kacokijk!