Bomans, brenger van 'een weinig vreugde'

Aanstaande zondag is ie er weer. De grootse boekenmarkt in Koekstad. Hier kijken we elk jaar weer naar uit. Gezelligheid, neef Sleutelstad en andere familie en vrienden die komen schatzoeken. Om dan in de middag moe maar voldaan met de aankopen en hapjes te gaan lezen, bewonderen en kletsen. De laatste jaren zitten er echter nauwelijks nog boeken tussen van Godfried Bomans. Toen Ka Co leerde kennen was Bomans Co's favoriete schrijver. Mooi taalgebruik, beetje weemoedig, op en top heer, lieve humor met hier en daar vileine kantjes. In de Hallen in Haarlem is deze zomer een tentoonstelling. Een prachtig oud gebouw midden op de markt.

Voor Co en zijn neven een mogelijkheid om hun Bomansliefde (immers ook Haarlemmer) weer op te laten laaien. En terecht... Wat een bijzondere man. Leuk om een beeld te krijgen van de persoon achter de rij boeken bij Ka en Co thuis. Een man die erudiet was, nieuwsgierig, veel boeiende mensen om zich heen verzamelde. Van brave 19e eeuwse katholieken tot waanzinnige kunstenaars met uitzinnige levensstijl. Een man die ondanks zijn letterlijke en figuurlijke rijkdom toch kwetsbaar, eenzaam en zoekend over kon komen.

Co, neef Sleutelstad en motorscoutneef hebben een gezamenlijke achtergrond. De hechte familieband, een ferme katholieke basis, boekengek, grote harten en een klein beetje blijven hangen in nostalgie zorgt zeker ook voor de sympatie voor deze schrijver. Ka had dit gevoel nooit zo sterk, maar heeft erg genoten van de filmpjes en prachtige wijsheden die ook nog eens heel stijlvast zijn verwoord. Daarom hier een paar mooie wijsheden:

• Humor is overwonnen droefheid.
• De geschiedenis is het heden gezien door de toekomst.
• Wat wij van het verleden kennen is het visioen van de man die het voor ons heeft opgeschreven (past goed bij Co's onderzoek).
• De enige lectuur die spoedig verveelt, zijn banketletters.
• De knusheid hangt onverbrekelijk samen met de stellige zekerheid dat het buiten niet knus is.
• Het leven is meer maandagochtend dan zaterdagavond.
• Wat ik wil geven is een weinig vreugde.
• Na het evangelie kwam de kerk: het transformatorhuisje aan de voet van de Niagara.
• Mensen zijn onze broeders. Maar men is wel eens moe van die familie.De filmpjes zijn ook bijzonder om te zien. Wat een boeiende man om te zien en te horen. Ik kan me nu ook voorstellen waarom deze man erg geliefd was bij veel mensen. Gaat Ka nu de boeken lezen? Nee. Maar de tentoonstelling was echt de moeite waard, ook als je geen Bomansbekende bent. Het geeft een tijd- en mensbeeld. Nieuwe invalshoeken met prachtig taalgebruik en een prettig, vriendelijk stemgeluid. Lieve, bruine kijkers die milde observaties maken met kleine ondeugende stekeligheidjes. Het is alleen jammer dat de tentoonstelling waarschijnlijk alleen wordt bezocht door 'oude liefhebbers' van voorbije tijden en de dode schrijver. Terwijl ik denk dat een insteek naar het nu ook een nieuwe groep bewonderaars kan kweken.
  
  Zoals Bomans al zei:
  Geschiedbeoefening op zichzelf betekent niets. Zonder band met het heden is het een bezigheid voor antiquairs en muntenverzamelaars.

Wie het kleine niet eert...

Wie zegt dat er in Nederland niets spannends gebeurt in de natuur? Wie ooit met Ka op stap is geweest weet wel beter. Ka heeft een feilloos oog voor de details waar Co vaak straal overheen kijkt. Zo zag ze dit kleine drama, waarin een kogelspin een oorwurm verschalkt en naar zijn schuilplaats sleept. Luguber, fascinerend en toch maar 5 millimeter groot.

Sinds een paar jaar probeert Ka deze 'natuurdetails' niet alleen te vinden, maar ook op foto vast te leggen. Dat leverde vaak frustraties op (die piep-beestjes duiken altijd nét weg op het moment dat je een foto neemt), maar ook steeds mooiere foto's. De foto's hieronder zijn van een tochtje over het strand en door de duinen van IJmuiden. Alle foto's zijn aanklikbaar, zodat je de foto's op groot formaat kunt zien.

Het valt de meeste strandbezoekers niet op, maar het Noordzeestrand is één van de leukste plekken om de kleine natuur bezig te zien. Leuke details, zoals dit schelpje. Het pootje dat net zichtbaar is zijn de scharen van een heremietkreeftje dat zijn gekraakte onderkomen tegen ons probeert te beschermen.
Terug in het water is hij ons direct weer vergeten en gaat ijverig verder met zijn piepkleine bezigheden.
Of wat dacht je hiervan? Als een minuscuul sprookjespaleis staat het in de golven.
Het is het huis van een schelpkokerworm. Een diertje dat van zand en schelpstukjes hele mini-mangrovebossen bouwt aan de zeereep.
Soms zijn de details zó miniem, dat ze alleen goed zichtbaar worden op een foto. Een gat in een afgesleten stukje hout kan een complete gemeenschap aan zeepokken, garnalen en andere beestjes bevatten. Klik maar eens op de foto voor een vergroting.
Dankzij Vogelloco en andere werken van deskundigen kent Ka vele soorten dieren. Maar het beest hieronder was voor zowel Ka als Co nieuw. Met z'n pantser, voelsprieten en tang heeft het iets indrukwekkends, maar ook iets vertrouwds: het bleek een zeepissebed te zijn.

Het oogt indrukwekkend, maar het is natuurlijk weer een nietig beestje....

Te gek...

Gek... een andere perceptie van de werkelijkheid.

In het museum het Dolhuys kregen we een kijkje in de hersenen van pubers, te gek! Maar ook een beeld van geestelijke gezondheidszorg door de eeuwen heen. In een prachtig oud pand uit 1320 waar vroeger de 'dollen', leprozen, pestlijders, dementerende bejaarden, weeskinderen en hoeren met syfilis werden opgeborgen. Tot voor kort nog in gebruik als crisisopvang voor mensen in geestelijke nood.

In onze taal zijn veel uitdrukkingen over gekte. Aan de andere kant blijft het lastig om te praten over psychische problemen. Als het tussen de oren zit, is het veel lastiger om te snappen dan een gebroken been of diabetes. Voor ons ook moeilijk om de grens tussen normaal en geestesziek te definiëren en zo komt een museumbezoekje toch weer dichtbij met veel stof tot denken.

Dit gold ook omdat we proefjes mochten doen o.a. door te kijken naar de bekende inktvlektest, de Rorschachtest. Het is dan toch spannend wat eruit komt en wat het over jezelf zegt.

Wat zien jullie bijvoorbeeld in deze foto?
(Het klopt trouwens dat wij er ook in staan, dit is geen zinsbegoocheling, you are not loosing it.)

Spannend he....

Dit was wat Ka en Co zagen.

Ka: twee engelen in een stortbui (Ka houdt van engeltjes)

Co: een insect van voren af gezien, waarschijnlijk een hommel (dit dier is Co's favoriete ijstijdrelict)

En wat zegt dat nou, spiegies gezien?

Eigenlijk niet zoveel: je hoeft niet persee iets te zien met moord, seks of anderszins belastende visioenen. Herr Doctor Rorschach was vooral geïnteresseerd of de patiënt vorm, beweging, kleur of menselijke gedaanten in de afbeelding zag. Alhoewel we hem en andere psychiaters er wel van verdenken dat als je iets met seks, moord, ledematen, bloederigheid ofzo benoemt dit toch stiekem tegen je zal worden gebruikt.

Ka en Co hebben allebei duidelijk een verschil van perceptie, maar hebben na een late lunch in het uitstekende museumrestaurant toch besloten dat dit een verdere voortzetting van hun relatie niet in de weg hoeft te staan. Kortom: het Dolhuys in Haarlem is mindblowing, een echte aanrader!

Juul ziet weer af. Lekker voor d'r?!

Juul doet het weer. Voor het zesde jaar op een rij loopt ze komende week de Vierdaagse van Nijmegen. 160 kilometer in vier dagen. Als dat geen afzien is... Maar volgens Juul zelf is het ergens ook wel lekker, tenminste als we haar weblog Lekker Afzien mogen geloven (waar ook deze foto van afkomstig is). Wij gaan het in ieder geval weer volgen, vanuit een zonnige Spaarnestad. Juul heel veel succes! En, zoals Ka's leerlingen zeggen: lekker voor je!

Piekfijn voor Tante Floor

Het groen in de Koekstad ligt er piekfijn bij deze dagen. Het gras is perfect gemilimeterd, de plantenbakken rijk gevuld, de hondendrollen opgeruimd en de stadsgracht uitgebaggerd. De stad doet mee aan de groenwedstrijd Entente Florale (bij Ka beter bekend als Tante Floor) en heeft er (zelfs in deze crisistijd) een hoop voor over om op haar paasbest voor de dag te komen.

Eén van de aardigheden is dat veel markante bomen in de Koekstad opvallend aangekleed zijn met grote spandoeken. Ze doen mee aan de verkiezing van de mooiste boom van Deventer.

Zoals de rode beuk bij de Oude Begraafplaats, die een knappe derde plaats heeft bereikt in deze wedstrijd.

Maar of het allemaal voldoende is om de Koekstad als groenste neer te zetten? Op het belangrijkste plein van de stad kwam Kaco gisteravond nog dit typisch Koekstadse ensemble tegen: geraniums met veren en lege halve liters... Het is te hopen dat de strenge Entente-jury deze couleur locale kan waarderen.

 En ach... Is het zo erg als de Koekstad niet de groenste van Nederland blijkt te zijn? Koekstad blijft toch de leukste....

Good morning sky to you too

Voor HJ.

Henkie

Dit is Henkie, de zoon (of dochter, dat weet je bij duiven maar nooit) van Gerrit en Truus. Al enkele weken zijn Henkie en zijn ouders hét onderwerp van gesprek bij Co's ouders thuis. Sinds de twee Turkse tortels besloten om op hun balkon te broeden hebben ze een real life soap op het plantenrekje.

Kaco is geen liefhebber van duiven. Maar je moet toch bewondering hebben voor de onwaarschijnlijke plek die deze duiven gekozen hebben. Henkie zit de hele dag met zijn gat op een ijzeren rekje, terwijl Gerrit en Truus capriolen moeten uithalen om bij hem te kunnen komen. Aan de andere kant: Henkie zit uit de zon, wordt niet nat en heeft op het balkon ook geen last van eksters, kauwtjes en katten. Dus zo gek zijn deze tortelduifjes nog niet...

Volgende week gaat Kaco deze soap van nabij volgen.

En toen was het feestje voorbij....

Toch is een tweede plaats op het WK een fantastische score. Kan Van Marwijk blijven, zodat Oranje over twee jaar Europees kampioen kan worden?

Verenfeest bij Deventer op Stelten

Kaco bezocht gisteravond samen met het duo Krien en HJ het straattheaterfestival Deventer op Stelten. Uitsmijter van het festival was de voorstelling Place des Anges van het Franse gezelschap Les Studios de Cirque de Marseille.

Een voorstelling met engelen die van de kerktoren afdaalden en hoog door het luchtruim roetsjden.

En een psychedelische megagrote dikke putti.

Maar de echte attraktie van deze voorstelling was de 1000 (DUIZEND) kilo veertjes die over het publiek werden uitgestort. En dat zijn veel veertjes.... HEEL veel veertjes....

Het hele plein verdween onder een dikke laag dons, als een zomerse sneeuwbui.

Wat doe je er dan mee? Natuurlijk een verengevecht!

Veel leuke fotomomenten....

En een kans om languit in de veren te rollen. Kaco ging moe, voldaan en onder de veertjes weer naar huis (en onder de douche).

Tot aan het station toe lag de hele stad onder het pluis. Co kent de arme man die deze 1000 kilo plezier weer op moet ruimen. En hij benijdt hem niets.

Enne... vanavond gaan er nog eens duizend kilo veren de lucht in

(and what goes up, must come down...).

Newsflash: vanwege het zware onweer werd de tweede voorstelling op zaterdag afgelast. Volgens de geruchten werd dit bericht met grote vreugde ontvangen door de man van de stadsreiniging.

Zondag: Nederland - Spanje

Paul hatte Recht.
Arme Paul...

Deutschland go home...

Bloggen op locatie. Met twee laptops het fantastische filmpje van Paul de octopus zoeken. Met dank aan Juul (die ook radio 1 luistert).

In het kader van: het kan nog gekker in de voetballerij: druk hier:
AD WK voetbal - Octopus weet het zeker: Duitsland gaat eruit (495859)

Nederland naar finale WK!

En dat moet gevierd worden!

In, op en rond de Koekstadse fontein.

Der Untergang der Vuvuzela

Er is veel te doen over deze kleurrijke toeters. En internet zou internet niet zijn als er geen parodieën rondwaren op het web. Zoals deze over Hitler die zijn voetbalfeestje verpest ziet...

Kaco heeft Der Untergang gezien en vond de film indrukwekkend en geniaal. Afgelopen jaren is deze film kennelijk een eigen leven gaan leiden op internet. Vooral de scene waarin Hitler beseft dat hij de oorlog gaat verliezen wordt keer op keer gepersifleerd. Deze intense, krachtige scene gecombineerd met onbenullige ondertitels werkt ook bij Kaco op de lachspieren. De filmmaatschappij is er niet blij mee en probeert de parodieën van het net af te krijgen. En dan kan het niet uitblijven: dat levert een nieuwe reactie op van een creatieveling

ergens in de wereld.