Ben Ali Libi

Alles van waarde is weerloos. Het is een waarheid als een koe, maar wat het betekent voel je pas echt als je het aan een normaal mens kan koppelen. Kaco zag vanmorgen een documentaire op televisie over Willem Wilmink. Daarin kwam dit mooie gedicht voor over Ben Ali Libi, goochelaar voor bruiloften en partijen, die blijkbaar vermoord moest worden omdat hij de komst van het Duizendjarige Rijk in de weg zou staan:

Ben Ali Libi

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.

In de documentaire vertelde Joost Prinsen over het gedicht en droeg het op indrukwekkende manier voor:


Verdorie, nu heb ik weer tranen in mijn ogen...