North Sea Jazz Festival

North Sea Jazz Festival: feestje, waanzinnig mooie muziek. Enthousiaste, blije passievolle muzikanten, relaxte bezoekers, sfeertje. Lekker eten en wijn. Samen met Jo dansen en gewoon genieten van de muziek. Het was nogal gaaf , Jo!

Ben l'Oncle Soul vonden Ka en Jo allebei top. Wat een lekkere stem en gave act.

Jo had ook extra kaartjes voor Prince. Om half 3 's nachts. Wat een spectakel. Ik had niet zoveel met Prince maar nu wel. Wat kan deze artiest muziek maken en hij heeft nog een mooie stem ook.

't North Sea Jazz Festival: echt een aanrader voor iedereen die van muziek houdt, leeftijd maakt niet uit. Je kan zitten, relaxen, sigaretje roken, frisse neus halen, maar ook de hele avond dansen en meeblèren met de muziek (hihi). Voor Ka was het een super zaterdag (zaternacht) met haar eerste echte popconcert en...

I want more!

Achterstallig onderhoud

Soms hebben Ka en Co het zo druk, dat het er niet van komt om geregeld te bloggen. De maand juni was zo'n periode waarin veel blogjes bleven steken in de ontwerpfase. Inmiddels zijn ze alsnog afgerond. Het is in Blogger helaas niet mogelijk om eenmaal aangemaakte blogjes bovenaan te zetten. Om te voorkomen dat deze nieuwe 'oude' blogjes onopvallend en ongelezen in de lijst blijven staan hier een verwijzingspagina:

Over de rand van de beschaving.
Waarin Kaco met MMIM terugkeert naar Garzweiler om deze keer af te dalen in de moeder aller mijnen.

De schijn van eeuwigheid.
Waarin Co mijmert over de houdbaarheid van de nagedachtenis, onder invloed van een bijzonder kunstwerk.

Het Ambonezenbosje
Waarin Kaco met Nic en Jol een bezoek brengt aan een bos met een beladen geschiedenis.

Op expeditie naar de Toekomst.
Waarin een gevalletje urban exploring Kaco, Nic en Jol brengt in een voorbije toekomst.

Exotisch wijntje.
Waarin Kaco de lezer op het verkeerde been zet en een streekproduct promoot.

Veel leesplezier!

Ben Ali Libi

Alles van waarde is weerloos. Het is een waarheid als een koe, maar wat het betekent voel je pas echt als je het aan een normaal mens kan koppelen. Kaco zag vanmorgen een documentaire op televisie over Willem Wilmink. Daarin kwam dit mooie gedicht voor over Ben Ali Libi, goochelaar voor bruiloften en partijen, die blijkbaar vermoord moest worden omdat hij de komst van het Duizendjarige Rijk in de weg zou staan:

Ben Ali Libi

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.

In de documentaire vertelde Joost Prinsen over het gedicht en droeg het op indrukwekkende manier voor:


Verdorie, nu heb ik weer tranen in mijn ogen...

Co bij de kampioenen

Een sportiefwondertje: Co is geselecteerd voor het voetbalteam WSHVPER van de afdeling Geschiedenis van de RUniversiteit. Niet zomaar een team: maar het team dat vanmiddag met overmacht het universiteitsvoetbaltoernooi heeft gewonnen. Een zege waar Co ook zijn steentje aan mocht bijdragen (kijk nog maar eens goed naar deze foto: zo'n sportieve prent van Co is zeer zeldzaam). Een optreden dat door de medespelers goed werd ontvangen.

En zo een bijdrage mocht leveren aan de zege en een bovenmatige bokaal die nu de afdeling geschiedenis gaat sieren.

Trams met chroom

Wie aan stoomtrammetjes denkt, denkt meestal aan zoiets: een klein stoomlocomotiefje en een houten waggonnetje. De meeste stoomtrambedrijven zijn inderdaad nooit verder gekomen dan dat. Maar er is één uitzondering en Co bezocht de erfenis daarvan afgelopen zaterdag.
De RTM had tot 1966 een stoomtrambedrijf ten zuiden van Rotterdam. Terwijl eind jaren 40 overal in Nederland plattelandstrams werden opgeheven, besloot de RTM een hele andere weg in te slaan en het bedrijf te moderniseren met motortrams. Dit leidde tot een hele serie bijzonder geslaagde trams vol chroom en andere elementen die in de jaren 50 modern waren en die de trams nu een kekke retro-look geven.

Het hele bedrijf werd in deze nieuwe stijl uitgevoerd. De oude stoomtramrijtuigen werden verbouwd en nieuwe locomotieven werden gekocht, zoals dit koddige locomotiefje met toeter hierboven.

Verder sloeg de RTM ook hele nieuwe wegen in. Zo werden in het Zuid-Duitse Ravensburg twee bijna nieuwe elektrische trams gekocht. Omdat de RTM geen bovenleiding had, werd er in eigen werkplaats een wagon gebouwd met een generator die stroom leverde aan beide elektrische trams. Zo onstond het elegante driedelige tramstel 'Sperwer' (alle motortrams kregen vogelnamen). De combinatie was zó succesvol, dat het tramstel na de opheffing van de RTM nog tot eind jaren negentig bij de Zillertalbahn in Oostenrijk heeft gereden.

De meeste motortrams waren overigens niet helemaal nieuw. Het waren zeer grondige verbouwingen van oudere trams die her en der in het land bij opgeheven trambedrijven waren gekocht. Sommige motortrams verraden dat nog omdat ze nooit verbouwd zijn, zoals deze stoere houten locomotief, die in de jaren dertig werd gebouwd door de Maasbuurtspoorweg, een bedrijf dat een zeer lange tramlijn exploiteerde tussen Nijmegen en Venlo. Deze robuuste locomotief trekt deze zomer de trams van het RTM-museum in Ouddorp.

De RTM deed overigens nog meer om klandizie te blijven werken. Zo organiseerde de maatschappij heuze tramvakanties op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Daarvoor werden een reeks goederenwagons verbouwd tot kampeerwagens die op verzoek overal langs de tramlijn konden worden neergezet. Voor ons gevoel doen ze een beetje Spartaans aan, maar knus was het wel!