Klein geluk bij een groot ongeluk?

Naar Co's idee sloegen de makers van Fokke en Sukke de spijker op de kop met bovenstaande spotprent. De aardbeving in Japan kan er toe leiden dat de opmars van atoomenergie opnieuw tot staan komt. Als dat gebeurt, dan is het een (klein) geluk bij een vreselijk ongeluk.

Afgelopen jaren werden de geesten rijp gemaakt voor een wederopstanding van atoomenergie. Kernenergie werd opeens uitgeroepen tot groene energie (en hier). Een mening die door ons kabinet wordt gesteund (bij monde van minister Verhagen) en die zelfs in NOVA salonfähig werd gemaakt. Dat werkte blijkbaar zó goed, dat er inmiddels een energieaanbieder is die alleen atoomstroom levert aan zijn klanten. En de Zeeuwse energieproducent Delta is al begonnen met een procedure voor een tweede kerncentrale.

Voorstanders van atoomenergie schermen er graag mee dat nieuwe atoomcentrales véél veiliger zijn dan vroeger. Ook levert het geen milieuvervuiling op en vermindert het de afhankelijkheid van instabiele landen voor de leveranties van grondstoffen. Nu is het waar dat er relatief weinig ongelukken gebeuren in kerncentrales, maar als het fout gaat dan kan het ook goed fout gaan. Bij een ongeluk in een conventionele energiecentrale zijn de gevolgen tijdelijk, maar een eventuele meltdown in de Fukushima-centrale zou een groot deel van noordelijk Japan voor minimaal tientallen jaren onbewoonbaar maken.

Ook de andere 'voordelen' van kernenergie zijn slechts schijn. De kerncentrale van Borssele draait op uranium uit Kazachstan, een dictatuur die weinig stabieler is dan de olielanden in het Midden-Oosten. Kerncentrales zijn bovendien helemaal niet milieuvriendelijk. Kerncentrales produceren ook CO2: weliswaar niet bij de centrale zelf, maar wel in grote hoeveelheden op de plek waar uranium wordt gewonnen. Het CO2-probleem oplossen met kernenergie is dus een schijnoplossing. Bovendien zijn veel oude uraniummijnen milieurampen op zich. En dan is nog niet eens het atoomafval genoemd, een probleem dat ons vrijwel eeuwig zal blijven achtervolgen, zoals onder meer blijkt uit de tikkende tijdbom in de Duitse atoomdump Asse.

De aardbeving in Japan en de dreigende ramp met de Fukushima-centrale heeft in ieder geval mensen wakker geschud in Duitsland, Frankrijk en Engeland. We kunnen atoomenergie niet voldoende beheersen om het veilig te maken. Dat is een boodschap die we al wisten van Tsjernobyl, volgende maand precies een kwart eeuw geleden. Dat zo'n duidelijke boodschap na slechts 25 jaar bijna vergeten is, zou een teken moeten zijn. Als mensen een luttele 25 jaar niet kunnen overzien, waarom willen we dan knutselen met materialen als Uranium 235 (halfwaardetijd 703,8 miljoen jaar), Uranium 238 (halfwaardetijd 4,468 miljard jaar) en Plutonium (halfwaardetijd 7000 tot 80 miljoen jaar)?

Wat Co betreft kunnen de oude buttons weer uit de kast:
Co vermoedt dat hij al weet hoe de huidige coalitie op deze ramp gaat reageren. Iets in de zin van: Nederland heeft geen aardbevingen, dus kernenergie is Nederland is absoluut veilig. Maar waar staat 'onze' kerncentrale en de opslagplaats van zwaar radioactief afval? Juist, pal aan de kust in Zeeland. Was dat niet toevallig de plek van de laatste grote natuurramp in Nederland zich voltrok, de grote watersnood van 1953? Een prettige gedachte met tsunamibeelden op het netvlies en de stijgende zeespiegel in het achterhoofd.