Wie de voorgaande blogs over ondoordringbare braamstruiken en reusachtige muren heeft gelezen krijgt allicht de indruk dat het leven van een archeoloog aan de Via Appia bestaat uit het dagelijks met een kapmes door dichte wouden heen hakken, op zoek naar de volgende grote vondst. De werkelijkheid is helaas minder heroïsch. Dit is voor Co de warme werkelijkheid van een dagje opgraven aan de Via Appia: houweeltje, harkje en borstel mee en samen met Professor M. nauwkeurig elk steenblok en elke heuvel bekijken langs de Appia.
Doel hiervan is om een inventarisatie te maken van alle zichtbare archeologische resten langs de Via Appia. Daarvoor worden de vaak overwoekerde en half ingegraven blokken zorgvuldig met de eerder genoemde gereedschappen zoveel mogelijk vrijgemaakt van planten en rommel en afgeborsteld. Na deze geologische TLC worden de opgepoetste resten nauwkeurig beschreven: materiaal, vorm en eventueel functie.
Waarna de steen in kwestie wordt opgemeten en gefotografeerd.
Om tenslotte nog eens zorgvuldig met de modernste apparatuur ingemeten te worden, zodat ze in GIS kunnen worden gezet, wat zoveel betekent dat ze in een digitale kaart terecht komen.
Het beschrijven van blokken en muurtjes en het puzzelen over hun onderlinge samenhang is het leuke deel van het werk. Het fotograferen en inmeten een stuk minder. Dat is vooral heel nauwkeurig productiewerk. Maar waar maalt een mens om als hij in zo'n mooie omgeving mag werken? Dat blijft een mooie ervaring, zelfs met 36 graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten