Dat was Woei!!! een sfeerimpressie

Afgelopen weekend naar Wallonië. Vier daagies erop uit. Wel wat plannetjes om te doen, maar ook altijd lekker rondkijken en je laten verrassen. Samen met het duo EJ en Krien die gelukkig vaak dezelfde dingen interessant vinden.
Hier volgt een korte samenvatting:
Seraing: indrukwekkend, een beetje dreigend en depressiefmakend. (Dit hadden we niet bij Charleroi). Door straten nog fabrieksbuizen, fabrieksgeluiden, doodlopende weggetjes, met opvallend veel verkeer, troosteloze huizen, nauwelijks mensen op straat, leeg bouwgebied of nog min of meer werkende verouderde fabriekspanden.
Luik = Leuk, maar dat wisten we al door een Olster stel.
Railfietsen naar de abdij Maredsous, ontzettend onaardig kloosterkomplex, soort rechts repressief katholicisme (op een andere locatie smaakte het biertje wel).
Fabriekjes onderweg: altijd leuk, want dan kan je rondneuzen, voelt avontuurlijk en mooie kiekjesmomenten.
Onderweg door Dinant en Namen: proeft naar meer, wat een mooie omgeving, prachtige dorpjes, mooie wandelplekken
Toverland: tja, het constante deuntje (is ook nog te horen op de website) veroorzaakte wat ergernis maar ze hebben wel een mooie houten achtbaan.
Ysselsteyn, de Duitse begraafplaats in Nederland: indrukwekkend! Hier liggen ook Nederlanders die met de Duitsers hebben meegevochten. Voorstellen hoe het is om het graf van familie te bezoeken als Nederlander geeft een heel raar dubbel gevoel.
Fort Loncin: mooie audiorondleiding, bijzonder om te zien dat zo'n sterk fort zo kapot kan worden gebombadeerd. Geweldige vrijwilligersgroep.
Kerncentrale bekeken: en we gaan vast gauw naar Petten, hij is weer open. Woei!
Verder Kriens verjaardag gevierd. Potage en bloemen bij aankomst in het huisje. Lekker gegeten en de heren gebierd.

Wallonië smaakt in ieder geval opnieuw naar meer.