Confronterend...

Bijzondere ambiance

Vrijdag gaf Co zijn eerste serieuze, gelukkig goed geslaagde, lezing voor vakbroeders en -zusters. En als je het dan toch doet, dan moet je het goed doen: in een bijzondere ambiance en het liefst in het buitenland.

Dat is gelukt: voor Co geen prefab universiteitszaaltje, maar een chique zaal vol negentiende eeuwse schilderijen en tierelantijnen in de Belgische universiteitsstad Gent.
Alwaar hij mocht spreken in het gebouw van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal en Letterkunde.

Een gebouw barstensvol marmeren Belgen, die eerbiedwaardig op ons neerkeken...

En waar zelfs de koffie in een salon met kroonluchters werd geschonken. Maar wat wil je, in een gebouw waar zelfs het herentoilet verborgen zit achter een bewerkte hardhouten deur met koperbeslag?

Doet Co opeens weer denken aan het personeelsblaadje dat hij ooit heeft gemaakt voor d'n Omroep. Jarenlang heeft daarin een toilettentest gestaan, als ludiek protest tegen de matige toiletvoorziening in het omroepgebouw. Ben benieuwd wat dit academische toilet zou scoren?

De Zevensprong

Heb je wel gehoord van de zeven, de zeven,
Heb je wel gehoord van de zevensprong?

Wie is er niet opgegroeid met De Zevensprong, het boek van Tonke Dragt en de gelijknamige televisieserie? De serie wordt herhaald en heeft een hele groep nieuwe fans gevonden. Eén van die fans is de oudste van MMIM. En omdat ze de Zevensprong wel eens in het echt wilde zien, zijn we voor haar verjaardag naar de Achterhoek gegaan, naar Ruurlo, waar de televisieserie in 1981 is opgenomen.

De Ruurlose VVV had het ons niet moeilijk gemaakt; de Zevensprong heeft een eigen fietsroute die langs de belangrijkste locaties van de serie loopt.
Zodat we met weinig moeite de beroemde zevensprong vonden (in werkelijkheid een vijfsprong, of met enige vrije interpretatie een zessprong), waarop zowaar de echte wegwijzer staat, met bordjes naar bekende plekken als 'Schijn en wezen', 'het Trappenhuis' en de 'Langelaan'.
Even later kwamen we langs dit huisje, dat in de serie gebruikt is als de Herberg van Jan Toereloer. Was het in de televisieserie al bouwvallig, tegenwoordig is het echt een ruïne.
Daarna kwamen we bij het Trappenhuis, het onderkomen van Graaf Griesenstein dat in werkelijkheid niet verscholen in het bos ligt, maar vlakbij het dorp langs een drukke weg. Ook aan huize Ruurlo (de echte naam van het Trappenhuis) is de tijd niet voorbijgegaan: het kasteel staat nu te huur...
... en het parkeerterrein roept de suggestie op dat iets van de landelijke gemoedelijkheid uit de televisieserie in de afgelopen dertig jaar verloren is gegaan in het mooie Ruurlo.

Mooi...

Met al het hoge water is dit liedje misschien wel toepasselijk. Leven gaat door, wat je ook doet, waar je over denkt, of het nou goed of slecht gaat. Voor iedereen die de blue monday nog niet helemaal kwijt is.

Co's kantoor een maand later

Een eerder kijkje in het toen nog lege kantoortje van Co heeft de nodige reacties opgeleverd. Veel lezers van dit blog leefden mee met de beginnende academicus die zonder computer en telefoon zijn carrière moest beginnen. Inmiddels is er veel veranderd: niet alleen heeft Co nu een kamergenoot, in de persoon van de economisch historicus Robin...

Hij heeft nu ook een volledig aangekleed bureau bij het raam, compleet met planbord, schilderijtje en gele broodtrommel.

En diverse zaken om het kantoor meer eigen te maken, zoals ingelijste kaarten, een deel van Co's eigen boekencollectie, een cactus in een gedeukt potje en motiverende slogans, zowel van Robin als Co. Dus mocht u nog eens in de buurt van de uni zijn, kom dan eens buurten. Het begint gezellig te worden op de negende!

hallootje

hallo Martine :-)

Koekstad houdt het niet droog

Zelfs de bovenmenselijke inspanning van Ka mocht niet baten; het water van d'n Isel is over de kade gestroomd. Gisteren trok dat massaal toeristen uit het hele land naar de Koekstad. Uiteraard waren Kaco ook van de partij. Hier een paar sfeervolle kiekjes uit een pittoresk overstroomde Koekstad.

De dreigende borden over de levensgevaarlijke stroming op de kade hielden weinig nieuwsgierigen tegen.

De veerbaas deed goede zaken door met dagjesmensen rondvaarten te maken langs het overstroomde stadsgezicht.

Wat Kaco ook trok was het lot van de vele afvalbakken die in het diepe water van de rivier kopje onder dreigen te gaan.

Bierige zaterdag

De neven, Ruud, Marike, Harmjob en Depim, ze maakten zaterdag allen deel uit van het bonte gezelschap waarmee Kaco zaterdag naar de Grachtengordel trok. Voorgekomen uit een (door Co) diepgevoeld gemis tijdens drie maanden Rome, waren we vooral op zoek naar één ding: bier.

Daarom brachten we eerst een homage aan de Bierkoning, de best voorziene bierwinkel van Nederland. Daarna gingen het gezelschap een IJ-tje tikken in Co's favoriete brouwerij. Alwaar de stemming (en het bier) weer opperbest was.

Proost!

(laatste foto met dank aan HJ's getwitter)

Zielige afvalbak in hoog water

Niet alleen in de Koekstad staat het water hoog. De Kampenaartjes stuurden ons deze mooie foto met als bijschrift:

Voor jullie. Een zielige afvalbak in hoog water. Al zullen jullie er wel meer hebben gezien in de Koekstad...

Zo'n mooi plaatje (met zo'n mooi onderwerp) zetten we natuurlijk graag op Kacokijk.

Hansje Brinker in de Koekstad

Afgelopen dagen kwam het in het nieuws: de binnenstad van de Koekstad dreigt te overstromen. Dat het nog niet gebeurd is, is misschien wel te danken aan Ka, die zich als een ware Hansje Brinker inzette om het doorbreken van de kademuur te voorkomen...

Maar hoe lang zal onze heldin het nog kunnen houden? D'n Isel staat inmiddels tot enkele centimeters onder de kaderand...

En overal sijpelt het rivierwater nu tussen de tegels omhoog...

Zodat de gemeente Koekstad inmiddels maatregelen heeft genomen. De kade is afgezet en een indrukwekkende rij zandzakken en 'big bags' beschermt het historische stadsgezicht...

Een mooi spektakel zijn de buizen die aan de kademuur zitten in verband met de vernieuwing van de verlaagde kade. Als de rode tentakels van een enorme rivierinktvis bewegen ze met het water mee...

Bizar is ook dat je nu naar boven moet lopen om het pontje over d'n Isel te nemen. Normaal kijk je vanaf de kade op het dak van het veerpontje....

Het is weer eens iets bijzonders in de stad. Koekstedelingen zijn dol op dit soort amusement en dus trekt het veel publiek, zelfs op een regenachtige donderdagavond. Om foto's te maken en samen te speculeren over welke watersnood ons te wachten staat. Mooi man!

Gezien in Parijs...

Waar is het Kabouter Bevrijdingsfront als je ze nodig hebt?

We gaan naar Frankrijk...

Zoals u wellicht al begrepen had, zijn Kaco tussen kerst en nieuwjaar een paar daagjes naar Frankrijk geweest. Een heerlijke reis, al zat het niet altijd mee. Zo bleek het Romeinse reliëf dat ons eigenlijke reisdoel was wegens restauratie weggehaald te zijn....

... en ons tweede reisdoel, de omgeving van de Chemin des Dames, waar zich in de Eerste Wereldoorlog dramatische gebeurtenissen hebben afgespeeld, was zo zwaar ingesneeuwd dat we er uiteindelijk maar heel weinig van gezien hebben.

Maar wat geeft het als je samen op pad bent? Dan zijn zelfs oorlogsbegraafplaatsen 'leuke' locaties om te bezoeken, met een winterse verstilde indrukwekkendheid die zeker het fotograferen waard is.
En het altijd drukke Louvre is ook zonder het genoemde reliëf een heerlijke plaats om rond te struinen. Er is zoveel te zien: mooie en aartslelijke dingen, obscure beeldjes en schilderijen die zó beroemd zijn dat zelfs het verwijzingsbordje gefotografeerd wordt.

De dag erna bezocht Kaco een ander voormalig koninklijk paleis, Versailles. De wereldberoemde Spiegelzaal was indrukwekkend, maar het beeld dat ons bijbleef was vooral dat het een onleefbaar pompeus paleis moet zijn geweest. Dat blijkt ook wel, want vanaf de Zonnekoning hebben alle Franse koningen een kleiner paleisje in het park laten bouwen waarin ze wel rustig konden wonen. Koningin Marie-Antoinette ging daar zelfs zo ver in, dat ze voor zichzelf een dorpje liet bouwen om 'eenvoudig' in te kunnen leven. Zo blijkt maar weer dat het streven naar Anton-Piek-achtige pittoreske eenvoud van alle tijden is.... Versailles was boeiend en hield ons bezig tot (iets) te ver na het vallen van de avond...
Om het koninklijke thema er in te houden bezochten we op onze laatste dag in het koude Frankrijk St. Denis, een kerk in een noordelijke voorstad van Parijs. Eén van de oudste gothische kerken, die vooral bekend is doordat in deze kerk (of zijn voorgangers) vrijwel alle Franse koningen er zijn begraven. Van Clovis rond 500 tot Lodewijk de XVIII in 1825. Het is dan ook een bedevaartsoord voor Franse monarchisten (ze bestaan!). Nog in 2004 werd een glazen urn bijgezet met het hart van Lodewijk XVII, die tijdens de Franse revolutie in de gevangenis van Parijs overleed. Als dat geen monarchale relikwie is...

Saint Denis is een heerlijke kerk om in rond te kijken. Achter het koor struikel je werkelijk over de koninklijke grafmonumenten, maar ook de vele romaanse en gothische details van de kerk zijn van een grote schoonheid. Frankrijk is zó dichtbij en toch is er zo veel bijzonders te zien dat het altijd weer heerlijk is om er een paar dagen samen heen te gaan. Een goede afsluiter van 2010.

van mofjes en ideeën die voorbij gaan...

Deze lieftallige English lady flaneerde door de Jardins van Versailles met haar beau. Voetjes in kittige rijglaarsjes. Knoopjes aan haar boordje. De in leder gehulde handjes snug as a bug in een mofje. Zedig naar beneden kijkend met een zachtroze blos op haar gelaat mocht Ka haar met haar mofje fotograferen. Wat een lieflijk dametje. Zo uit een boek van Couperus gestapt.

Vol bewondering en een beetje verlangen gekiekt aan de vooravond van het nieuwe jaar 2011.

Bij elke jaarwisseling blijft het toch even terugkijken en alvast vooruit kijken naar wat wellicht in het verschiet ligt. Nieuwe plannen, dingen waar je mee verder wil (moet?)... dingen die je los wilt (moet?)laten...

Net een fantastisch boek uit: Onverwacht inzicht van Dr. Jill Bolte Taylor. Geschreven door een neurologe die een hersenbloeding kreeg (zie oudere blog, met filmpje).

Aan het eind van het boek stond deze wijsheid:

'Ik moet bereid zijn om op te geven wat ik ben, om te worden wat ik zal zijn'
(Einstein)

Ondertussen is Ka nog maar niet op zoek naar een mofje. Want je kan dan nergens aanzitten, geen foto's maken, geen Co's klieren en nog meer van die dingen die Ka's leven erg leuk maken.

Het blijft een breinkraker:

wat op te geven om te worden wie ik wil zijn.