vrijdag 28 augustus 2009

Over de eeuwige sneuheid van overheidspublicaties

Deze week lag hij bij iedereen op de deurmat: de folder Grip op griep. Waarin het ministerie van Volksgezondheid uitlegt wat we moeten doen tegen de Mexicaanse griep. En na acht pagina's weet je het: niet te dicht in de buurt van zieken komen en als je het toch krijgt, gewoon uitgriepen. Goh, origineel. Tis net griep.


Grip op Griep is een folder in een lange lijn van overheidsbrochures. Herinnert u zich nog de folder over Elektronisch Patiëntendossier uit november 2008? En de folder Nederland tegen terrorisme van september vorig jaar? Folders waarin de overheid steevast de indruk probeert te wekken dat ze de de zaken voortvarend aanpakt en goed in de hand heeft. En bij het publiek steevast de indruk achterblijft dat onze overheid bestaat uit goedwillende prutsers die de burger niet serieus nemen.


De oervader van dit type overheidsbrochures is de beroemde folder Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf uit 1961, een campagne van de Bescherming Bevolking die de burger moest voorbereiden op de gevolgen van een atoomoorlog. Niet alleen de adviezen, maar vooral de illustraties in deze brochure zijn zó naief dat ze massaal op de lachspieren van de bevolking werkten. Zoals deze afbeelding van de dappere kantoorklerk die conform de voorschriften onder zijn bureau duikt en daar natuurlijk de allesvernietigende atoomaanval overleeft: De folder werd nog jarenlang massaal gepersifleerd in columns en spotprenten. De BB is deze reputatieschade nooit meer te boven gekomen.

Je zou verwachten dat het de overheid anno 2009 zou moeten lukken om een folder te maken die ons als burger het gevoel geeft wél serieus genomen te worden. Maar nee. Goede communicatie is direct en to the point. Het zou waarschijnlijk al veel helpen als de rijksoverheid er voor zou kiezen om zo'n brochure een keer niet samen te laten stellen door een comité van ambtenaren die vooral bezig zijn met het omzeilen van politieke gevoeligheden.





donderdag 27 augustus 2009

Say cheese...

Wij wisten het ook niet, maar voor de Miss Universe verkiezingen moeten alle deelneemsters onder andere paraderen in hun 'nationaal kostuum'. En wat doe je dan als Nederland? Iets met een tulpen en molens motiefje natuurlijk! Zodat onze nationale afgevaardigde per definitie kansloos is bij de verkiezing van 's Melkwegs mooiste...
Gelukkig was de Nederlandse niet de enigste deelneemster die volslagen voor schut liep. Kijk hier voor een overzicht van nog veel meer mooie dames in gruwelijke kostuums.

dinsdag 25 augustus 2009

IJssel kieken...

Samen met Kampenaartje Lin lekker struinen, lunchen, zonnen en kiekjes schieten aan d'IJssel.
Heerlijk, nog zo'n fotomaakfan. Lin, als er kiekjes bijzitten die je wilt laat dan even weten.

Co can really count Romans

Zoals eerder gezegd heeft Co half juni zijn scriptie ingeleverd. Na wat aanpassingen werd het vorige week beoordeeld met een 10! En het commentaar bij de beoordeling liet Co helemaal glimmen. He can really count Romans, him!

maandag 24 augustus 2009

Zie je 't voor je?

Zie je het al voor je...
Zingend je liefde verklaren aan Balkenende?

maandag 10 augustus 2009

Roombeek: niet meer plat...

Na het bezoekje in juni aan Roombeek keek Ka anders naar nieuwbouw. Door het Kacotochtje naar Tiengemeten met Eva op de kortste route, vermijdt snelwegen, zie je wel weer veel slechte nieuwbouw. Zij snijdt namelijk veel weggetjes af door je op safari door Neerlands nieuwbouw te sturen. Kost wel veel tijd, scheelt kilometers?!? Een 'mooi' voorbeeld is dit Bastion met vrij uitzicht op de Amercentrale.
Ka's opmerkingen over Roombeek tegen Co prikkelden de nieuwsgierigheid dus vandaar lekker samen op stap. En met wie kan dat beter dan met het Textielstadse duo HJ en Krien. Voor uigebreid verslag zie de blog van de 'Master'.

zondag 9 augustus 2009

Op bezoek bij de zouaven

Het Brabantse dorpje Oudenbosch stond al langer op het verlanglijstje van Kaco. Niet alleen vanwege het bizarre feit dat de plaatselijke dorpskerk een kopie is van de Sint Pieter in Rome (in schaal 1 op 5), maar ook vanwege de aanwezigheid 's werelds enige museum over de Zouaven.
Het Nederlands Zouavenmuseum is een heerlijk ouderwets museumpje, waar de herinnering levend wordt gehouden aan de bizarre episode van de pauselijke zouaven. Dit waren vrijwilligers die na een oproep van de paus naar Rome gingen om daar als militair de ten ondergang gedoemde Pauselijke staat te verdedigen in de periode 1860-1870.
Nergens in de wereld was het enthousiasme om voor de paus te strijden zo groot als in Nederland. Ruim eenderde van alle zouaven was uit Nederland afkomstig. In 1870 werd de Pauselijke staat veroverd door de Italianen. De Nederlandse zouaven keerden terug naar huis. Door het katholieke volksdeel werden ze op een voetstuk gezet. De Nederlandse staat dacht daar anders over: omdat ze in vreemde krijgsdienst waren geweest werd de zouaven de Nederlandse nationaliteit ontnomen. Pas in 1947, een jaar na de dood van de laatste zouaaf, werden ze gerehabiliteerd.
De verbinding tussen de zouaven en de 'Sint Pieter' van Oudenbosch was pastoor Hellemons (hier afgebeeld op z'n eigen zouavenmonument). Hij organiseerde de recrutering en het transport van de zouaven naar Rome. Hellemons had zelf in Rome gestudeerd. Om zijn mondaine smaak en trouw aan de paus te bewijzen kwam hij met het plan om de Sint Pieter na de bouwen in het toen 3000 inwoners tellende Oudenbosch. Maar dan wel met de voorgevel van die andere grote Romeinse kerk, de kathedraal Sint Jan van Lateranen.
Of het project gelukt is? De basiliek van Oudenbosch staat er en moet in de 19e eeuw een grote indruk hebben gemaakt op bezoekers. De verwende 21e eeuwer ziet al snel dat het geheel een sjofele kopie is van de echte Sint Pieter. Met hout en gips wordt het marmer en goud van de echte Sint Pieter geïmiteerd. Het geheel maakt een beetje de indruk van een decorbouw.
Het mooiste beeld was het enige beeld dat geen kopie was uit de Sint Pieter in Rome: dit beeld van Maria met kind.
Wat verder opviel in Oudenbosch is dat het Rijke Roomse Leven definitief voorbij is. Oudenbosch groeide na de bouw van de basiliek uit tot een religieus centrum van formaat, met een jezuïetencollege en diverse kloosters. Van dit alles is weinig meer over. Het jezuïetencollege wordt verbouwd tot appartementen en andere kloostergebouwen staan leeg of worden gesloopt. Wat overblijft zijn de basiliek, het zouavenmuseum en onderstaand paterskerkhof. Herinneringen aan een voorbije tijd.

zaterdag 8 augustus 2009

Tiengemeten

Tiengemeten, een eiland vol Weemoed, Wildernis en Weelde, volgens Natuurmonumenten. Afgelopen tien jaar werd dit voormalige boereneiland omgebouwd tot een natuurpretpark. Tijd voor Kaco om polshoogte te nemen. Uit betrouwbare bron (voormalig Kaasstads werknemer bij Oogst) kenden we het schrijnende verhaal van arme boeren die moesten wijken voor de milieumafia. Inmiddels kennen we ook een andere kant van het verhaal. Over eilandbewoners die liever geen pottenkijkers op hun eiland hadden en de 'onvermijdelijke' ombouw van het eiland tot slibdepot, kerncentrale of pretpark. Zo gezien was de mileumafia toch niet zo'n slechte optie.

Kaco's ervaringen: lekker stil, gemene steekvliegen met felgroene kijkers, mooi, lekker biertje en eten, leuke herberg, directieve paden van Natuurmonumenten, kinderen kunnen geen kunst maken, heerlijk om einden te struinen zonder mensen te zien en zonder auto's.

Natuurmonumenten heeft naar ons idee al te nadrukkelijk geprobeerd een concept neer te zetten op het eiland. Hiervoor is veel van de wildernis, weelde en weemoed eerst tegen de vlakte gegooid om het daarna weer op te bouwen. Ook wij, als bezoekers worden erg gestuurd in wat we moeten beleven. Het is een 'high profile project' en dat merk je. Kaco is nieuwsgierig (en een beetje hoopvol) dat als de greep van Natuurmonumenten iets losser wordt, Tiengemeten zich verder ontwikkelt tot een prachtig natuureiland waar je welkom kunt vertoeven.



vrijdag 7 augustus 2009

Ook Onze Heiland scheidt zijn afval!

Doet u ook mee?
(met dank aan de Kampenaartjes)

woensdag 5 augustus 2009

The blogmaster en afvalbakken

Co heeft gisteravond laat nog een blogje gemaakt. Hij heeft geen masterclass gehad van HJ dus stond er nog reclame in de de slideshow. Ka heeft inmiddels wel les gehad van 'the Master' en heeft deze er eigenhandig uitgehaald. HJ bedankt. Volgende stap wordt de slideshows opleuken en 'HJ's kennis' doorgeven. Zie dit mooie voorbeeld over een steeds terugkerend onderwerp bij Kacokijk. Met dank aan HJ's oneindige blogkennis en zijn creatieve en praktische steun aan Kacokijk.
Niet dat kaCO obsessief is over bakken, hoor. Ook op vakantie heb je soms afval en dat moet natuurlijk in bakken. België gaat hier niet zorgvuldig mee om. We hebben veel beschadigde bakjes gezien. Tijd dat Cambio haar kennis doorgeeft aan de Zuiderburen?!?

Kaco bezoekt een kasteel

Heel veel mensen bezoeken tijdens hun vakantie een kasteeltje. Kaco ook, maar wel een bijzonder kasteeltje. Het kasteel waar we naar toe gingen staat leeg, al ruim 20 jaar. Als het kasteel van Assepoester wordt het langzaam overwoekerd door bomen en planten. Het langzame verval leverde hele mooie foto's op.

maandag 3 augustus 2009

Lange natte boekenmarkt

Kaco gaat altijd vroeg naar dé Boekenmarkt. Dat is noodzakelijk, want normaal gesproken is het tegen half elf al zo druk dat er geen doorkomen meer aan is. Dan moet de buit binnen zijn en gaan we moe maar voldaan huiswaarts. Dit jaar liep het echter anders. Het gebruikelijke mooie boekenmarktweer liet het afweten en het bleef de hele dag gestaag regenen. Daardoor kwamen er veel minder mensen dan andere jaren. Dramatisch voor de organisatoren, maar een mooie meevaller voor ons: tot half twee konden we doorstruinen en overal op ons gemak kijken en zoeken. Toen waren de tassen vol en gingen we moe, nat en voldaan huiswaarts. Waar het nog lang gezellig bleef dankzij broer, neven en natuurlijk HJ en Krien.
Kijk voor een mooi (foto)verslag van deze dag op de website van Harm Job, die ook bovenstaand kiekje gemaakt heeft.

zaterdag 1 augustus 2009

Angstig...

Voor de vakantie zijn we naar de film 'Angst' geweest. Erg indrukwekkend om te zien hoe angst een leven kan bepalen. Mooi verteld door Arthur Japin. Met extra dimensie omdat er iemand achter ons ineens heel diep en luidruchtig begon adem te halen. Was het een angstaanval... vroegen wij ons al benauwd af... het was een dutje.
Op één van kaco's ontdekkingstochten in België zijn we door een oude lekkende spoortunnel van 1350 meter heengelopen. Aan het eind van de tunnel besloten we allebei dat we echt niet dezelfde weg terug wilden. Echt bang waren we niet maar het voelde ook niet goed om weer terug de tunnel in gaan. Dus een spannende tocht met de topografische atlas in de hand zodat we om de tunnel door het bos terug konden. Toch had Kaco er een verschillende Kijk op. Co vooral 'instortings-gevaar-angst'. Ka meer 'enge-mannen-angst'.